หมวดตี้ถึงลูกทุกคน

หมวดตี้ถึงแม่

บันทึกสุดท้ายไม่กี่ชั่วโมง  ก่อนพลีชีพด้วยเพียง ๒๔ ปี

อีกหน้าหนึ่งของไดอารี่ที่ได้เขียนไว้

การเป็นผู้หมวดสนาม
มันเป็นไม่ง่ายเน้อ โหะ ๆ
ไม่เหมือนผู้หมวดโรงพัก คนละแนวกันเลย
ไม่ใช่ดูแลแค่งานในหน้าที่
แต่ มันคือทุกอย่างของฐาน ของชุดปฏิบัติการ
เริ่มตั้งแต่ อาหารการกิน ชีวิตความเป็นอยู่
จนไปถึงการเข้านอน ของทุก ๆ คน
เหมือนเป็นพ่อบ้าน ที่ต้องบริหารจัดการอะไรหลาย ๆอย่าง
บริหารน้ำมันให้มันพอใช้
บริหารคนให้มันทำงานได้
บริการอาหารการกินให้มันพอครบวงรอบส่งกำลังบำรุง
บริหารภารกิจให้มันลงตัว
ไหนจะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย
ตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก และอีกล้านแปด

มันไม่ใช่เร่องง่าย ๆ นะ

แต่.. ตี้ก็โชคดีด้วยครับ
ที่ได้นายดี และได้ลูกน้องดี


ตัวตี้เองเป็นตำรวจ ก็เคยมองแบบตำรวจทั่วไป
เคยมองนะว่า ตชด. เป็นหน่วยที่แย่ ลาว
เป็นหน่วยที่ไม่มีใครอยากมาอยู่ บ้านนอก
ไม่โก้ ไม่หรู อย่างตำรวจโรงพัก


แต่วันนี้ได้มาอยุ่ค่ายนเรศวร
และได้มาทำงานสนาม ก็ทำให้ได้เห็นว่า
ตชด. ไม่ได้เป็นอย่างที่ตี้คิด
โดยเฉพาะค่ายนเรศวรแห่งนี้
มีอะไรที่เราก็คาดไม่ถึงเยอะ
คนที่นี่ มีวินัยที่สูง มีความรับผิดชอบสูง
ที่สำคัญ เขาทำงานกับแบบว่า "เพื่อประชาชน" จริง ๆ


มาอยู่ที่นี่ ได้เห็นพี่ ๆ และลูกน้องหลายคน
ทำงานแบบลืมตาย เหมือนลืมว่ามีคนอยู่ข้างหลัง


ไม่เคยเห็นใครพูดเรื่องขั้นเงินเดือน
ไม่เห็นใครคุยประจบนาย
ไม่เห็นใครเลียแพลบ ๆ
แต่ที่เห็นคุยกัน ก็มีแต่...
จะทำยังไงให้ชาวบ้านอยู่ได้
จะทำยังไงให้พื้นที่สงบ
คุยกันแต่เรื่องงานและการแก้ปัญหาในพื้นที่

โดนใจหมวดมากครับ
แบบนี้สิ หนู ช๊อบ ชอบบบบบบ


สิ่งที่ทำให้พวกเราทำงานแบบลืมตายคืออะไรเหรอ
...
...
...
"อุดมการณ์" ไงล่ะ

จริงอยู่ มันกินไม่ได้ แต่มันอิ่ม... "อิ่มใจ" ไง


มันก็เป็นความภูมิใจเล็ก ๆ นะฟ
ที่เราได้มาทำหน้าที่แบบนี้
คนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง กับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่


เดินทางจากบ้านมาหลายพันกิโลถึงที่นี่
มาดูแลให้พวกเขาอยู่รอดปลอดภัย
ทั้งที่ต่างก็ไม่เคยรุ้จักกันมาก่อน
มันคงเป็นอะไรที่ฟ้าลิขิตมาเนอะ

ความมุ่งมั่นในแววตา

ลาดตระเวณรักษาความปลอดภัยให้ชาวบ้าน

ลาดตระเวณต่อไปเพื่อประชาชน

แล้วการลาดตระเวณวันนี้ก็มาที่จุดซุ่มสังหาร

จุดระดมยิง

สูญเสียทั้งยานพาหนะ   อาวุธ
และชีวิตคนหนุ่มที่ดีมากคนหนึ่ง

อายุเพียงเท่านี้   ภาระมีแสนยิ่งใหญ่
พลีกายและหัวใจ   เพื่อให้ไทยได้มั่นคง
ทุกวันทำหน้าที่   แม้ชีวีต้องปลิดปลง
ขอเพียงไทยดำรง   ชนสุขดีตี้สุขใจ   

ภาพนี้ของพี่แคน  ที่หมวดตี้ติดอยู่ข้างฝาบ้าน

ผู้เป็น ... นักรบ ผู้กล้า สละเลือด ชีวิต เพื่อแผ่นดิน
พี่จะอยู่ในใจเพื่อนๆ และน้องๆ ตลอดไป

คำกล่าวของหมวดตี้ต่อร่างพี่แคน

ถึงวันนี้ที่น้องทอดร่างตามพี่ชาย
มีใครไหมจะบอกกล่าวถึงเขาบ้าง

“โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่
เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
คงยืนหยัด สู้ไปใฝ่ประจัน
ยอมอาสัญ...ก็เพราะปอง...เทิดผองไทย” 

 

พิธีพระราชทานเพลิงศพ

หีบเพลิงพระราชทานเพลิงศพ

พวงหรีดพระราชทานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

พวงหรีดพระราชทานของ
สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถฯ
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ
สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าจุฬาภรณ์ฯ

คุณพ่อ ต้นแบบของแนวคิดและการดำเนินชีวิต

คุณแม่สุดที่รัก ที่เกิดวันเดียวกัน ๒๐ มิถุนายน

อันเป็นวันสุดท้ายของเขา

ญาติพี่น้องผองเพื่อน

ผู้บังคับบัญชาทุกระดับ

๏ พฤษภกาสร      อีกกุญชรอันปลดปลง

โททนต์เสน่งคง      สำคัญหมายในกายมี

๏ นรชาติวางวาย      มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตทั่วแต่ชั่วดี      ประดับไว้ในโลกา

เว็ปบอร์ดหน้าสุดท้ายที่หนุ่มน้อยเขียนไม่กี่ชั่วโมง  
ก่อนจากไป...เยี่ยงวีรบุรุษชาตินักรบไทย
ก๊อปไปวางเข้าชมได้

http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=20576

ใน YouTube  
มีคลิปมากมายให้ได้ชื่นชมวีรกรรมของเขา

http://www.youtube.com/watch?v=taEmymX5b78