เหมาได้ส่งนักรบชาวนาของเขาไปฝึกยุทธวิธีสายลับในค่ายที่โซเวียต จัดตั้งขึ้นที่เยนาน ส่วนเจียงก็มีหัวหน้าสายลับคนสำคัญ นามว่า ไดลี (Dai Li) ซึ่งมีลูกน้องถึง 300,000 คน ออกหาข้อมูลอยู่ทั่วประเทศจีน

เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองระเบิดขึ้น และญี่ปุ่นหันความสนใจจากจีนไปสู่น่านน้ำแปซิฟิก สายลับของไดลีสืบได้ว่าญี่ปุ่นเตรียมบุกอ่าวเพิร์ล จึงแจ้งให้สหรัฐฯได้รู้ แต่กระทรวงกลาโหมสหรัฐฯไม่สนใจ จนฐานทัพเพิร์ลฮาเบอร์พินาศ นับแต่นั้นจีนก็ได้รับการยอมรับเป็นพันธมิตรหนึ่งของสหรัฐฯ รัฐบาลของเจียงไคเช็คได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐฯอย่างท่วมท้น ทั้งกำลังทหาร เงิน อาวุธ ตลอดจนอุปกรณ์ ต่างๆ

สิ่งที่สหรัฐฯต้องการจากจีนคือ ข้อมูลข่าวสาร จึงได้ส่งนาวาตรี มิลตัน ไมลส์ (Milton Miles) เข้ามาประสานงานกับจีน    ทีมงานของไมลส์มีชื่อ ว่า "กลุ่มนาวาในจีน (Naval Group CHINA)" ได้ฝึกฝนทหารจีนให้สู้รบแบบกองโจรอย่างได้ผล ทั้งระเบิดสะพานและอุโมงค์ ตลอดจนลอบฆ่าทหารญี่ปุ่น

 

Naval Group China กลุ่มนาวาในจีน.

แต่ไม่นานก็มีสายลับอีกหน่วยหนึ่งถูกส่งเข้ามาโดยคำสั่งของนายพล วิลเลียม โดโนแวน (William Donovan) ผู้ก่อตั้งหน่วยโอเอสเอส (OSS-Office of Strategic Serrices) ต้นกำเนิดของซีไอเอนั่นเอง ปฏิบัติการของหน่วยโอเอสเอสล้ำลึกเหนือชั้นกว่ากลุ่มนาวีจีน ด้วยการปล่อยข่าวลวง จัดทำเอกสารปลอมแปลง โฆษณาชวนเชื่อทำลายขวัญข้าศึก

อย่างไรก็ตาม หน่วยงานของโดโนแวนไปซ้ำซ้อนกับหน่วยงานของไมลส์ที่ผูกพันอยู่กับทัพจีนคณะชาติของเจียงไคเช็ค ดังนั้น โดโนแวนจึงมองไปยังทัพกองโจรคอมมิวนิสต์ของเหมา เจ๋อ ตุง ซึ่ง แม้ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก แต่ไมลส์รู้ดีถึงการปฏิบัติการรบอันมีประสิทธิภาพ เขาจึงส่งสารไปถึงเหมาในเดือนธันวาคม 1943 แจ้งความจำนงต้องการหารือและเป็นพันธมิตร เหมาจึงแจ้งตอบกลับมาว่า พรรคคอมมิวนิสต์จีน (The Chinese Communist Party) ยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นพันธมิตรกับอเมริกา โดยเหมาเห็นเป็นโอกาสอันดีที่จะได้รับการสนับสนุนด้านการทหารจากสหรัฐฯบ้าง ทีมงานของโดโนแวนจึงเตรียมขึ้นเหนือไปพบเหมา

เพื่อเปลี่ยนขั้วพันธมิตรจีนเสียใหม่ โดโนแวนจึงจัดตั้ง "ขบวนการดิกซี่ (Dixie Mission)" เดินทางไปพบเหมาที่เยนาน ซึ่งเหมาก็ได้ต้อนรับอย่างเต็มที่

ทีมดิกซี่แม้จะเป็นอเมริกันผิวขาว แต่ทุกคนพูดจีนได้ โดยเฉพาะ จอห์น เซอร์วิช (John Service) หัวหน้าทีมซึ่งพูดได้คล่องทั้งจีนกลางและจีนภาคอื่นๆ เมื่อได้พบปะกับเหมาแล้ว จอห์นก็ตัดสินใจได้ว่าพรรคคอมมิวนิสต์ของเหมาสมควรที่อเมริกาจะยึดเป็นพันธมิตรยิ่งกว่าจีนคณะชาติของเจียงไคเช็ค ดังนั้น ในเดือนธันวาคม 1944 เมื่อเหมา เจ๋อ ตุง แจ้งความประสงค์ว่าเขากับโจวเอินไหลต้องการไปพบกับประธานาธิบดีรูสเวลท์ยังสหรัฐฯ จอห์นจึงส่งโทรเลขบอกไปยังวอชิงตันทันที

 

Dixie Mission ขบวนการดิกซี่

หากทว่าแผนดังกล่าวถูกขัดขวาง มิใช่จากญี่ปุ่น หากเป็นกลุ่มของไมลส์กับไดลี ที่บัดนี้มองเห็นโอเอสเอสกับทีมดิกซี่ทำงานเกินหน้าเกินตาของพวกตน โครงการที่ทีมดิกซี่เสนอยังวอชิงตันจะถูกกลุ่ม "นาวีจีน" ยับยั้ง แถมยังส่งข่าวให้เจียงไคเช็ค ได้รับรู้อีกด้วย เรื่องต่างๆจึงไปไม่ถึงมือรูสเวลท์

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสหรัฐอเมริกาส่งทูตคนใหม่ มาประจำในประเทศจีน คือ แพตทริค เฮิร์ลลีย์ (Patrick Hurlley) ซึ่งเป็นผู้ที่เกลียดกลัวลัทธิคอมมิวนิสม์อย่างเข้ากระดูกดำ การสร้างสัมพันธภาพระหว่างเหมา เจ๋อ ตุง กับรูสเวลท์จึงปิดฉากสนิทไปโดยปริยาย

จวบจนรัฐบาลจีนคณะชาติล่มสลาย เจียงไคเช็คหนีออกจากแผ่นดินใหญ่ในปี 1949 ไปตั้งมั่น ใหม่กับผู้ภักดีจำนวนน้อยยังเกาะไต้หวัน และเหมา เจ๋อ ตุง ประกาศกำเนิดของ "สาธารณรัฐประชาชนจีน" ในวันที่ 1 ตุลาคม 1949 แล้วกลายเป็นศัตรูสำคัญของ ชาติตะวันตกกับสหรัฐอเมริกาเนิ่นนานหลายสิบปี

ลองคิดดูว่า ถ้าหากแผนผูกมิตรกับอเมริกาของเหมา เจ๋อ ตุง ประสบความสำเร็จ โฉมหน้าของ โลกจะพลิกผันไปเพียงใด

สนใจรายละเอียดของเรื่องนี้ สามารถติดตามชมได้ทางโทรทัศน์ทรูวิชั่น ช่อง (18) เรื่อง "Mao’s Secrets" ตามกำหนดวันและเวลาที่มีอยู่ในวารสาร Premiere ประจำ เดือนมิถุนายนนี้ครับผม.

ทีมงาน ต่วย"ตูน

http://www.thairath.co.th/column/life/sundayspecial/87539

จากการศึกษาสารคดีชีวประวัติของ เหมา เจ๋อ ตง และโฮจิมินห์ ทำให้ผมได้เห็นว่า  ที่จริงแล้วคอมมิวนิสต์ในจีนและเวียดนามเติบโตขึ้นมาได้จากการที่อเมริกันจำเป็นต้องใช้กองกำลังคอมมิวนิสต์เหล่านี้ในการต่อต้านญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครับ  ต่อมาถึงได้มาชวนไทยรบกับคอมมิวนิสต์ซะเอง  แล้วปัจจุบันก็กลับมาค้าขายกับประเทศเหล่านี้อีก  การเมืองไม่มีมิตรและศัตรูถาวรจริงๆ ครับ

ในตอนแรก เหมาฯ ยังไม่เกลียด  เซมิติคกลายพันธุ์(คอเคซอยด์)

หลังจาก ไม่ได้พบ รูสเวลท์ จึงทำให้รู้ว่า พวกนี้ คิดแต่เรื่องของผลประโยชน์

กาล ต่อ ๆ มาจะเห็นได้ว่า เหมาฯ ค่อนข้างจะต่อต้านพวกนี้

ดังจะเห็นได้จาก กลาย รังเกียจ ทุนนิยม

ด้วยการปฏิเสธ เครื่องมือของระบบทุนนิยม นั่นก็คือ การปกครอบแบบ ประชาธิปไตย

จากการลองผิดลองถูก หลักการสังคมนิยม ของหลาย ๆ ปราชญ์ ก็ช่วยไม่ได้

เขา กับ โจวเอินไหล ตั้งปรัชญาตัวใหม่ขึ้นมา ในแนวของพวกเขา

และครั้งนี้  สำเร็จ  ดูได้จาก จีนยุคใหม่

โลกสังคมนิยม หรือ คอมมิวนิสต์ มีที่ใช้ได้ผล เพียง  2 ชาติเท่านั้น

1. ในระบบของปราชญ์สังคมนิยม แห่ง ยุโรป คาร์ล มาร์กซ์ , เลนิน , สตาลิน(The Cooperative ต้นฉบับหนังสือปกเหลือง ของใคร น๊า)  เป็นได้ แค่เพียง Utopia

2. ระบบโซเวียต รัฐเป็นเจ้าของหมดก็จริง แต่ ก็คือ รัฐแบกภาระอยู่ดี  รายได้ที่เข้ามาส่วนใหญ่ ก็ตกอยู่ในกลุ่มผู้บริหารส่วนใหญ่ (ซึ่งมันก็ไม่แตกต่าง กับทุนนิยม เลย  ต่างกันแต่เพียงว่า ทุนนิยมใช้ทุนและชั้นเชิง ส่วนกลุ่มผู้บริหารโซเวียต ใช้กำลังบังคับ) สรุป  แตก

3. ระบบเหมาฯ ผู้นำและกลุ่มผู้บริหาร ทำตัวติดดิน เหมือนกับ ชาวบ้าน ไม่โกง ไม่กิน    การผลิตพืชผล จ่ายอัตราก้าวหน้า (ถ้าคุณไถนาแทนควายได้ และสามารถทำให้ผลผลิตเพิ่มพูนจากความขยัน มันเป็นของคุณไม่ใช่ของรัฐ  แต่ถ้าเราฟังข่าว จากเซมิติคกลายพันธุ์  เค้าจะบอกว่า คอมมิวนิสต์ บังคับ  คือ ถ้าความเห็นของคอเคซอยด์เป็นจริง วันนี้ ต้องไม่มีจีนที่ยิ่งใหญและเป็นก้างขวางคอพวกเขา ให้เราเห็นแน่ มันต้องแตกไปแล้ว) รัฐเป็นเพียงเจ้าของที่ดินให้เช่า(ระเบียบ เยอะ  คนไม่จริงจัง หมดสิทธิ์เช่าก็แล้วกัน) ทรัพย์สินอื่น ประชาชนเป็นเจ้าของได้  ง่าย ๆ ก็คือ  ทำให้ทุกคนเท่ากันหมด ในตอนเริ่มต้นกันใหม่ ใครจะเก่งกว่ากัน รวยกว่ากัน (ไม่มีบรรพบุรุษสร้างไว้ให้แล้ว โดนยึัดหมด) 

เฉพาะ จุดนี้ วลีที่ว่า  **มนุษย์เรา ทำไม ไม่เท่ากัน**

ทุนนิยม ไม่สามารถบอกได้  แต่ในระบบของเหมาฯ ตอบได้ ก็คือ ความขยัน อดทน เก็บออม ซื่อสัตย์ ฉลาด เพียงเท่านี้ คุณก็สามารถเก่งกว่า เด่นกว่า เหนือกว่า รวยกว่า คนอื่นได้ ถ้าคุณมีสิ่งที่กล่าวครบ  ในการรับซื้อผลผลิตของรัฐบาล ด้วยอัตราก้าวหน้า

4. ในระบบของ ฟิเดล คาสโตร แห่ง คิวบา ก็ จัดว่า ไปได้ดี ในยุคของเขา ต้นทุนการผลิตของเขาต่ำ จากการยึดทรัพย์สินของอเมริกา ร่วม 40,000 ล้านเหรียญในยุคนั้น และบังเอิญ คิวบา ก็ไม่ใช่ประเทศที่ใหญ่ ยังต้องดูกันต่อไปว่าระบบของเขาจะเวิร์ค หรือไม่ เพราะนี่เป็นเพียง เจนเนอเรชั่นแรก เท่านั้น

ส่วนจีน ในการวางรากฐานประเทศ และการปกครอง ได้แน่นอนมาก  เด่นที่สุดของจีน ก็คือ การวางตัวผู้นำเจนเนอเรชั่น ต่อไป โดยที่พรรคคอมมิวนิสต์ของจีน ก็ยังเติบโตต่อไปไม่หยุดหย่อน เพื่อทำการปกครองประเทศ(ไม่ใช่บริหารอย่างเดียว)  และเป็น  ฝ่ายค้านของโลกทุนนิยม ในสังคมโลก

เหมาฯ กับ โจว เข้าใจในธรรมชาติของมนุษย์

เพียงแต่ พวกเขา ช่วยตัดตอน ทุนนิยมโบราณ ทิ้งไป แล้วให้เริ่มนับ 1 กันใหม่

เพราะยังไง ๆ ตามธรรมชาติของมนุษย์มันก็ต้องกลับไปหาทุนนิยมอยู่ดี

เคยอ่านที่ไหนสักแห่ง เขาบอกว่าระบบคอมมูนของจีนมันมีข้อดีตรงที่ทำให้ "ชุมชนเข้มแข็ง" ครับ ส่วนในรายละเอียดมันจะมีข้อดี-ข้อเสีย-ข้อจำกัดยังไงคงต้องคุยกันอีกยาว ...