Rumer of war หนุ่มอเมริกันผู้ฮึกเหิมในบทตำรวจโลก ยุค60 ที่นักการเมืองของเขาส่งเขาไปตาย 1 ปีในนรกที่เรียกว่าเวียดนาม ทำให้ร้อยโทนาวิกโยธินผู้เขียนเรื่องนี้พบว่าเกลียดและโหยหาสงคราม ประโยคประทับใจคือเมื่อออกจากเวียดนามทางอากาศ ร้อยโทที่เพิ่งหลุดคดีอาชญากรมา มองลงมาผืนป่า"ที่เราสูญเสียเพื่อนฝูงและความเยาวัยของเราไป" นย.สหรัฐฯในยุคที่เส้นแบ่งของสงครามประชาชนที่ตัดสินด้วยกฎว่า"ถ้ามันตาย และมันเป็นคนเวียดนาม มันคือเวียดกง"ผู้ผ่านความทุกข์ยากของสงครามที่ไม่รู้จัก

เสียดายที่เมื่อทำเป็นภาพยนตร์ไม่ได้อรรถรสของเนื่อเรื่องพอ และไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่ ทั้งที่เรื่องนี้ได้รับรางวัลพูริชเซอร์

ขอบคุณครับที่กรุณาขยายรายละเอียดและตีความคำพูดของตัวเอกในหนังเรื่องพลาทูนตอนท้ายเรื่อง

ดังที่ผมได้เขียนออกความเห็นไปน่ะครับว่า เด็กน้อยคริสได้ก้าวข้ามความเป็นเด็กไร้เดียงสาในโลกไปแล้ว นับตั้งแต่เขาได้ผ่านสมรภูมิครั้งสุดท้าย  และได้ล้างแค้นให้แก่เอไลแอส  เขาได้รับประสบการณ์จากการบ่มเพาะของทั้ง 2 ฝ่ายจนเกิดความเข้มแข็งอย่างเพียงพอต่อการออกไปผจญกับโลกภายนอกหลังสงคราม  อย่างไรก็ตามครับ คำรำพึงท่อนสุดท้ายนั้น  ก็คงมาจากสำนึกในใจแห่งความบริสุทธิ์ที่ยังคงมีอยู่ของพลทหารคริส  และเป็นการสร้างความหวังของการดำรงชีวิตอย่างถูกต้องต่อไปครับ

ขอเชิญคุณเข้าไปอ่านบทวิจารณ์ของผมในหนังเรื่องอื่น ๆ และออกความเห็นต่อไปด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ