อย่างน้อยความบันเทิงต้องตั้งบนพื้นฐานความจริงบ้างนะครับ ถ้าเกินเลยไป ก้อรับไม่ได้เหมือนกันน่ะ

ทุกย่างต้องมีสองด้านเสมอ เช่น ถ้าจะเลือกดูหนังที่เกี่ยวกับการโจมตีฐานทัพเรือสหรัฐที่อ่าวเพิร์ล

กรณีเเรก ถ้าจะดูเพื่อเป็นความรู้ทางประวัติศาสตร์จริงๆ เลือกดูเรื่อง โทรา โทรา โทร่าครับ

กรณีสอง ถ้าจะเน้น เอาบันเทิงมากกว่า เเน่นอน เพิร์ลฮาร์เบอร์ครับ

สิ่งที่ดีๆก็เก็บไว้ สิ่งไม่ดีก็ปล่อยมันไปครับ เท่าที่ส้มผัสเว็บนี้ จะเน้นความจริงทางประวัติศาสตร์มากกว่านะ เเต่ก็มีความบันเทิงด้วย

ช่วงแรกๆ ผมอาจจะเน้นประวัติศาสตร์แท้มากๆ อย่างที่ว่า  ต่อมาก็ได้พยายามแบ่งกลุ่มหนังออกเป็นกลุ่มต่างๆ อย่างในบทความ ข้อเสนอเรื่องการจำแนกประเภทภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ แต่ไม่มีเวลาได้สานต่อว่าแต่ละกลุ่มควรมีกฎเกณฑ์ยังไง ที่แน่ๆ คือยังไม่เห็นด้วยกับความเห็นของบางท่านที่เหมือนกับว่าถ้าเป็นภาพยนตร์เพื่อการบันเทิงแล้วจะยำประวัติศาสตร์เละเทะยังไงก็ได้  อย่างการไปโม้ว่าฮิตเลอร์ถูกฆ่าตายในโรงหนังฝรั่งเศสก่อนเบอร์ลินแตก อะไรประมาณนี้   ส่วนเรื่อง Pearl Habor นี่ไม่ขอพูดซ้ำเพราะได้ปรับแก้บทความไปพอสมควรแล้ว

จริงอยู่ที่หนังก็ส่วนหนัง ประวัติศาสตร์ก็ส่วนประวัติศาสตร์หนะนะครับแต่หนังนั่นเมื่อทำออกมาแล้ว ก็จะเข้าถึงผู้ชมส่วนมากได้อย่างรวดเร็ว เพราะฉะนั้นถ้าผู้สร้างหนัง "ใส่ไข่" มากไปสังคมก็อาจจะเกิดความเข้าใจในประวัติศาสตร์ที่แท้จริงผิด เพราะหนังเป็นต้นเหตุได้เหมือนกันครับ

เรียน..คุณผู้ชมและคุณเจ้าของฯ ค่ะ หนูชอบหนัง หนูชอบประวัติศาสตร์ หนูชอบทั้งสองอย่าง หนูก็เลยเลือกดูหนังแนวสงครามฯ เพื่อนๆมันว่าหนูว่าหนูคงจะอ่อนโยนมากเลยที่ชอบหนังแนวนี้ 555 คือ..ที่หนูเลือกเพราะมันลงตัวที่สุดแล้ว นอกนั้นก็คือการกุเรื่องขึ้นมาเปนเรื่องเปนราว อันนี้หนูจะให้ความสนใจน้อยมากๆ เช่นพวก สตาร์วอร์ ลอร์ดฯ แฟนแทคทิค4 ฯลฯ ไรพวกนั้น คือดูแล้วแบบ..จะเอาไรไปได้ นอกจากความบันเทิงเริงอารมณ์ ...แต่สิ่งที่หนูได้จากหนังแนวสงครามฯก็คือหลังหนังจบหนูจะไม่จบเพราะต้องการรู้ว่าจริงๆแล้วมันคือไรเรื่องจริงณ พ.ศ. ค.ศ. นั้นเกิดไรขึ้น  แล้วหนูก็จะแบบพยามไปค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อให้รู้จริงจากสื่อต่างๆ เปนต้นเว็บนี้ก็ด้วยค่ะ คืออารมณ์ประมาณหนังจบอารมณ์ไม่จบ เพราะหนูสนใจจริงๆ หนูไม่เตลิดไปตามหนังสำหรับเนื้อหา แต่ถ้าอารมณ์น่ะไปหมดค่ะ 55 ...วิจารณญาณ คือสิ่งที่จำเป็นที่สุด สำหรับการดูหนังยิ่งหนังแนวนี้ด้วย..หนูรู้ว่าหนูดูแล้วหนูควรทำไงกับความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง เำืพื่อให้เราได้กับได้มากที่สุด..อืมมมม...saving private ryan เขียนถูกป่าว เรื่องนี้จะเคยดูทุกวันเปนเดือนๆ เพราะถ้าเราแกะได้ทีล่ะฉากๆ มันก็จะมีหลายประเด็นให้เราได้ติดตามหาความเปนจริงเลยล่ะ ..สงครามกลางเมืองเล็กๆก็ดูนะ อะไรนะเทพบุตรเพชรสีเลือดหรอคะ ที่ลีโอนาโดฯแสดง อันนั้นก็อีกมุมนึงเลยแบบ..โห หยั่งงี้กันเลยเหราะบ้านพวกคุณ..555 อย่างน้อยที่สุด มันคือการเพิ่มเติมความรู้อ่ะค่ะ แม้่จะนิดเดียวแต่มันก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลย  พวกคุณ อาจมองดูว่าหนูเพ้อเจ้อ แต่สำหรับตัวหนูหนูว่าหนูเอาสิ่งเหล่านี้มาเปนอาหารสมองดีกว่าอย่างอื่นอ่ะค่ะ ^^  ....หนูเชื่อ หนูศรัทธา  ว่าการที่เราให้อะไรกับคนอื่นที่มันเป็นประโยชน์มันคือทานที่ยิ่งใหญ่สำหรับผู้ให้และผู้ได้รับค่ะ ^^ ขอบคุณค่ะ สำหรับสาระดีดี ^^

นี่เป็นตัวอย่างในส่วนที่ดี ของเท็คโนโลยี่ครับ ทำให้คนเรา มี่ที่ระบายความในใจออกมา ขอบคุณผู้ที่คิดระบบอินเตอร์เน็ท

จััดได้หนักกว่านี้อีกมากมายค่ะ นี่ยังไม่ได้แตกดีเทวหนังแต่ละเรื่องนะคะ แล้วถ้าดีเทวแต่ละฉากอีกล่ะ หนูไปของหนูได้จนคุณอ่านจบแหละค่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ หนูตั้งกระทู้ของหนูหนูดั้นไรหนูก็ใส่ปายย..ฮ่ะ ฮ่ะ หาได้กล่าวหรือใช้ถ้อยคำในเชิงลบไม่ ถ้าจะต่อกระทู้ต้องสเปคด้วยว่าความในใจในที่นี้มันดั้นมาจากการชมภาพยนตร์แนวประวัติศาสตร์ึ้ค่ะ

@ คุณสุนทร1คะ เทคโนโลยีมันไกลซะจนแทบจะไม่เห็นตัวหนังสือกันแล้วด้วยซ้ำ ยังมีอีกหลายตัวอย่างนะคะ ที่หลายๆคนพยายามระบายความในใจออกมา เช่น youtube อ่าค่ะ อันนั้นเห็นเปนภาพเปนเสียงกันเลยทีเดียว ใครอยากจัดไรจัด ฮ่ะ ฮ่ะ เว็บน่านอ่ะค่ะ ตอบโจทย์มุมมองของคุณได้ชัดดี  

@คุณเจ้าของเว็บค่ะ จะพยายามเข้าเว็บบ่อยๆนะคะ เพื่อเจาะดีเทว ขอโทษทีนะคะ ที่เข้ามาชมล่าช้าถึงขนาดรู้ไม่เท่าทันชาวบ้านชาวเมืองเค้าเลยอ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ  ชมเว็บแล้ว..?? อาหารสมองท้างน้าน^^ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับสาระดีดีค่ะ 

คงไม่ต้องขอโทษหรอกครับสำหรับการพบเว็บช้าหรือรู้อะไรน้อยกว่าคนอื่น  เรื่องปกติครับที่คนเราจะเจออะไรต่อเมื่อถึงจังหวะของมันจริงๆ  และการรู้น้อยมันอาจเป็นแค่สถานะ ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง  ถ้าเราเปิดใจรับรู้สิ่งที่ควรรู้ต่อไปเรื่อยๆ ก็เหมือนคำโบราณว่า "ความรู้อาจเรียนทันกันหมด" ครับ  ในมุมมองของคนทำเว็บการมีคนเข้าเว็บวันละเป็นพันเป็นหมื่นมันอาจไม่มีความหมายอะไรถ้าไม่มี Feedback ที่มีคุณภาพครับ

ตรงนี้ก็มีส่วนนะครับ ผมเคยคุยกับเพื่อนเกี่ยวกับ "การ์ตูนญี่ปุ่น" ที่เขียนถึงบุคคลในประวัติศาสตร์ของเขา บางครั้งก็ใส่สีใส่ใข่มากมาย (แน่นอน ก็มันเป็นการ์ตูนนี่นา) จนหาข้อเท็จจริงแทบไม่ได้ หรืออย่างละครเกาหลีที่ฉายอยู่ในเวลานี้ ครึ่งจริงครึ่งไข่ หรือบางเรื่องแทบจะไข่ 100% ด้วยซ้ำ 

แต่ข้อดีอย่างหนึ่งก็คือ อย่างน้อยๆ คนที่อ่านการ์ตูนก็จะพลอยจำชื่อ หรือคุ้นๆหูชื่อบุคคลในประวัติศาสตร์เหล่านั้นได้บ้าง พอจำชื่อ ฮัตโตริ ฮันโซได้ (แม้จะจำได้ในฐานะ นินจาฮัตโตริ ก็เถอะ) จำชื่อของโตกุกาว่า อิเอยาสึ ได้ (แม้จะจำได้ในฐานะ จอมมารฟ้า อะไรสักอย่างก็เถอะ) แต่ถ้าในกลุ่มผู้ที่จำชื่อได้เหล่านั้น มีสักท่านสองท่าน ที่ไปศึกษาค้นคว้าต่อเพื่อให้ทราบว่า จริงๆ แล้วเรื่องราวในประวัติศาสตร์เป็นอย่างไร ก็จะเกิดประโยชน์มากขึ้นไปอีก

ฉันใดก็ฉันนั้น ผมว่า ภาพยนต์ประวัติศาสตร์เองก็มีข้อดีอย่างนี้เหมือนกัน 

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (21 ก.พ. 54) ผมได้อ่านบทความของอาจารย์วิษณุ เครืองาม ในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ท่านเล่าถึงประวัติศาสตร์กรุงรัตนโกสินทร์ มีตอนหนึ่ง ท่านเล่าว่า สมัยโบราณแม่น้ำเจ้าพระยาตั้งแต่ช่วงโรงพยาบาสศิริราช ไปจนถึงสะพานพุทธ นั้นไม่มี เป็นพื้นดินคนเดินข้ามไปข้ามมาได้ จนถึงสมัยพระไชยราชา แล้วท่ายก็บอกว่า ถ้านึกไม่ออกว่าพระไชยราชาเป็นใคร ก็ไปดูหนังสุริโยทัยของท่านมุ้ย คนที่ออฟ พงษ์พัฒน์แสดงนั้นแหละ คือพระไชยราชา 

นี่ก็คือ ตัวอย่าง หนังสุริโยทัย อาจจะไม่ได้ถูกต้อง 100% นัก แต่เพราะมีภาพยนต์เรื่องนี้ จึงทำให้คน "พอจะคุ้นๆชื่อ" ตัวละครในประวัติศาสตร์ได้บ้าง ก่อนหน้าที่จะมีหนังเรื่องนี้ รับประกันว่า น้อยคนนักจะขึกภาพออกว่า พระไชยราชานี่ใครอ่า  

เมื่อคุ้นๆแล้ว ก็ค่อยไปศึกษาต่อยอดต่อไปเพื่อให้รู้มากขึ้นไปอีก ผมคิดว่า นี่แหละ คือข้อดีของหนังประวัติศาสตร์ครับ