***ช่วยด้วย***

*ช่วยด้วย*
ปติตันขุนทด	*ใครช่วยอธิบายโคลงศรีปราชญ์บทนี้ด้วย ขอบคุณครับ* จากมาแก้วผึ้งแผ่ ใจรักษ มาแม่ ยียวอยู่เลวไผ่ผอม ผ่าวไส้ จากศรีสำลักใคร สกิดอ่อน อวนแม่ เรียมร่ำไห้หาเจ้า ชำงาย ***จากมาถึงบางแก้วผึ้ง ได้แผ่ใจรักษา มาถึงแม่หญิงที่รัก อยู่เป็นสุขทุกข์ เลว ผ่ายผอม ผ่าวไส้อดอยากอย่างไรไหม จากแม่ศรีสำลักมา ใครสกิด ใครจีบ เนื้ออ่อนอวนของแม่นางบ้าง พี่ร่ำไห้หาแม่นาง เช้าเย็น
ผู้ตั้งกระทู้ ปติตันขุนทด (suchati2495-at-yahoo-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2010-02-20 21:39:16 IP : 118.175.149.154

ความคิดเห็นที่ 1 (2976857)

mim

สวัสดีคุณปติตันขุนทด

ช่วยได้แค่คำสองคำฮะ คือเรียม มาจากภาษาเขมร หมายถึงตัวพี่

อีกคือคำว่า ชำงาย ที่ปรากฏในโคลงนี้ มาจากภาษาเขมร หมายถึง ระยะไกล (น่าจะมาจากคำว่า จํงาย หรือ จมฺงาย คือ ระยะไกล ห่างจาก หรือคำว่า ฉฺงาย คือ ไกล)

และ จากศรีสำลักใคร สำลัก น่าจะมาจากภาษาเขมร มีสันนิษฐานที่มาและความหมายได้สองคำ คือ สมฺลาก คือ รอยตำหนิ กับสมฺลาก่(สํขาน่) คือ สลักสำคัญ

แสดงความเห็นเพิ่มเติมว่าศรีปราชญ์น่าจะเป็นชื่อตำแหน่ง และก็น่าจะเป็นคนเขมรเพราะใช้ภาษาเขมรเพียบเลยในโคลงกำสรวลของท่าน

ผู้แสดงความคิดเห็น mim วันที่ตอบ 2010-02-24 15:40:47 IP : 61.19.231.6

ความคิดเห็นที่ 2 (2976858)

ปติตันขุนทด

***ขอบคุณ คุณ มิม มากครับ

***ที่น่าสนใจ คือที่คุณมิมว่า ศรีปราชญ์ น่าจะเป็นตำแหน่ง หรือกวีราช เพราะบางโคลงอ่านแล้วโอ่อ่า แสดงเป็นคนมียศศักดิ์สูง

***สำลัก ผมคิดเอาแบบมักง่าย แบบเดาว่า เป็นหญิงผู้เป็นที่รักของศรีปราชญ์ ถ้าเป็นภาษาสันสกฤต น่าจะเป็นชื่อ ศรีเสาวลักษณ์ แต่ศรีปราชญ์แผลงมาลงในโคลง ว่าเป็น ศรีสำลัก

***ชำงาย ผมก็เดาเอาอีกว่า น่าจะเป็น เพรางาย ซึ่งเจ้าฟ้ากุ้งในกาพย์ ว่า......เพรางายวายเสพรส แสนกำศรดอดโอชา อิ่มทุกข์อิ่มชลนา อิ่มโศกาหน้านองชล

***โอกาสหน้าเข้ามาเม้นแลกเปลียนความรู้และประสบการณ์กันใหม่ครับ ดีใจมาก ๆ

ผู้แสดงความคิดเห็น ปติตันขุนทด (suchati2495-at-yahoo-dot-com) ตอบโดยสมาชิก

วันที่ตอบ 2010-02-24 21:50:27 IP : 118.175.149.154