เมื่อยังไม่มีใครตอบผมก็ต้องตอบนำร่องอีกตามเคย

เมื่อต้นเดือนเมษายนได้ไปร่วมงานของชมรมนักรบนิรนาม333 แล้วได้หนังสือมาเล่มที่มีข้อมูลด้วยว่าในสมรภูมิลาวคนไทยไปรบเท่าไหร่ ตาย สูญหาย บาดเจ็บ เป็นเชลย เท่าไหร่  วันนี่้ต้องขออภัยว่าไม่รู้เอาหนังสือเล่มนั้นไปไว้ไหน  จากคำถามข้อ 1 ที่ว่า "ตายเยอะ" กับ "ไม่น่าตาย" นี่จะเอาอะไรมาวัดล่ะครับว่าแค่ไหนคือเยอะ  หรืออย่างไหนคือไม่น่าตาย  ไม่ว่าสงครามยุคไหนสมัยไหน ใครแพ้ใครชนะ  มักจะสูญเสียกันฝ่ายละไม่ใช่น้อยๆ ด้วยกันทั้งนั้น  แต่ละฝ่ายต่างก็เป็นมนุษย์ธรรมดาที่มีข้อดีข้อเสียข้อจำกัด  มีโอกาสสร้างได้ทั้งวีรกรรมและความล้มเหลวผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้น

ข้อ 2 นี่ขอผ่าน ยังไม่ค่อยได้ดูหนังสงครามสมัยใหม่ๆ เลยครับ

ข้อ 3 ถ้ามีเวลาจะเสิร์ชหาข้อมูลมาฝาก  แต่ทั้งนี้ควรพยายามค้นคว้าเองทั้งทางเน็ตและทางหนังสือประกอบไปด้วยครับ

สำหรับข้อ 2 นะครับ  ขอแนะนำ

1.  The  Kingdom ไม่เชิงสงครามโดยตรง  แต่เป็นเรื่องราวในตะวันออกกลางครับ

2.  ทัพถังชาติหิน  สงครามอัฟกันครับ  หนังหลายปีแล้ว  ผมยังตามหาแผ่นมาเก็บไว้

    เพราะที่มีอยู่เสียไปแล้วครับ

JARHEAD ครับเกี่ยวกับสงครามอ่าวเปอรืเซีย แต่มันไม่ได้รบกันเลย

ขอตอบข้อ 3 ครับตอนสงครามเกาหลีที่ไทยส่งทหารไปรบอยากรู้ว่าเขาคัดทหารหน่วยใหนไปอย่างไรผมสงสัยว่าพวกนี้รู้อะไรเกี่ยวกับเกาหลีบ้างเขาจะปรับตัวอย่างไรการใช้ชีวิตลำบากแค่ไหน คำตอบก็คือ เราสนธิกำลังกันในนามของกรมผสมที่ 21 ซึ่งจัดกำลังจาก 3 เหล่าทัพ โดยเฉพาะกองทัพบกจัดกำลังจากกรมทหารราบที่ 21 รักษาพระองค์ 1 กองพัน กองทัพเรือและกองทัพอากาศอย่างละ 1 กองพัน (กองทัพเรือส่งเรือรบไปช่วย 2 ลำกับกองทัพอากาศส่งหน่วยบินไปช่วย 1 หน่วยครับ) โดยกำลังพลส่วนใหญ่ เป็นกำลังพลอาสาสมัครผสมกับกำลังทหารเกณฑ์ครับ (อ้างอิงข้อมูลได้จากหนังสืออนุสรณ์ที่ระลึกเสด็จฯเปิดอนุสาวรีย์ทหารผ่านศึกเกาหลี เมื่อปี 30 ครับ) หวังว่าคงจะพอช่วยคลี่คลายข้อข้องใจในเรื่องกำลังรบได้บ้างนะครับ ส่วนที่ถามว่าพวกที่ไปนั้น รู้อะไรเกี่ยวกับเกาหลีบ้างนั้น สันนิษฐานว่า กำลังพลที่ไปราชการช่วงแรกๆโดยเฉพาะกองพันผลัดที่ 1 ส่วนแรกนั้น คงจะมีพวกที่มีความรู้พูดภาษาอังกฤษคอยช่วยเหลือนายทหารของเราให้มาถ่ายทอดต่อชั้นประทวนและพลทหารได้ เผลอๆตอนกลับเมืองไทยแล้วคงจะมีคนเขียนหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์อยู่บ้างนะครับ ส่วนที่ว่าปรับตัวอยู่อย่างไรนั้น แรกๆก็คงลำบากอยู่เหมือนกัน เพราะมีหลักฐานว่า ในการรบของผลัดแรกนั้น เมื่อไปถึงเกาหลีแล้วและยังทำการฝึกอยู่นั้น ก็ได้รับคำสั่งให้ไปป้องกันกรุงโซลไม่ให้ทหารเกาหลีเหนือรุกเข้ามา ระหว่างที่มีการเคลื่อนกำลังนั้น หิมะตก พลขับรถบางคันก็ไม่เอาที่กันหิมะจับติดไปกับรถด้วย เลยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น แต่อย่าลืมว่าเราไปรบนะครับ ไม่ใช่ไปเที่ยว การใช้ชีวิตในสนามรบย่อมลำบากอยู่แล้ว แต่ทหารไทยไม่เคยกลัวครับ ดูจากวีรกรรมในการรบที่เขาพอร์คชอปสิครับ ขนาดกำลังเราน้อยกว่า แถมสภาพอากาศไม่ดีอีก แต่เราสู้ไม่ถอยสมชื่อลูกไทยจริงๆครับ

ส่วนข้อแรกนั้น ขอยืนยันครับ ว่าเป็นเรื่องจริงที่ทหารเราไปตายในลาวเยอะมาก ลองเข้าเว็บของสมาคมนักรบนิรนามดูสิครับ www.uwa333.net เพราะสงครามที่เราไปรบในลาวนั้น เป็นเพราะเราต้องการรบกับคอมมิวนิสต์นอกบ้านเราเพื่อยันไว้ไม่ให้ศึกคอมมิวนิสต์มาจ่อประตูบ้านเราได้ครับ อีกอย่างสงครามในลาวนั้น ทหารไทยที่เข้าไปต้องปกปิดตัวเอง ลาออกจากราชการ ใช้ชื่อปลอม เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาว่าทหารไทยแทรกแซงภายในประเทศเค้า เราจึงต้องทำสงครามตัวแทนในลาวไงครับ โดยการจ้างของ C.I.A. เจ้าเก่าอีกเหมือนเดิม ซึ่งมีเรื่องการเมืองเข้ามาแทรกด้วย ทหารไทยที่ไปลาวครั้งนั้น ส่วนใหญ่เป็นพวกเสือพราน ก็คือ พวกนักรบรับจ้างนี่แหละ ถามว่าที่มาของเสือพรานนั้นมาจากไหนกัน ก็มาจากทหารประจำการกับพลเรือนอาสาสมัครไปรบด้วยกันไงครับ ส่วนข้อมูลที่ชัดเจน คงต้องรออาโรจน์มาช่วยตอบแรงแล้วกันครับ ผมขอตอบในส่วนเท่าที่รู้มาแล้วกันนะครับ อ้อ!ข้อ 2ขอผ่านครับ ไม่รู้จริงๆ จนด้วยเกล้าครับ