ในช่วงสงครามกลางเมืองอเมริกา ได้มีการประดิษฐ์เรือรบหุ้มเกราะขึ้น เพื่อใช้โจมตีเรือรบของอีกฝ่าย (ที่ยังเป็นไม้) ซึ่งก็ดูล้ำสมัยเกินหน้าอีกฝ่ายไปไกลแล้ว  แต่ถ้าจะเอาเรื่องนั้นมาเล่ามันธรรมดาเกินไป ระดับแฟนานุแฟนคอลัมน์ไทยรัฐซันเดย์สเปเชียลโดยทีมงานนิตยสารต่วย’ตูน ต้องได้รู้ลึกรู้จริงยิ่งกว่านี้เพราะในเอเชียเรามีเรือรบหุ้มเกราะถือกำเนิดขึ้นก่อนหน้านั้นเป็นร้อยๆ ปีมาแล้ว   เรือรบหุ้มเกราะเหล่านี้ได้ถือกำเนิดเกิดขึ้นที่ประเทศ เกาหลี ในนามว่า เรือโคบุกซอน หรือ เรือเต่า

โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ ยอดขุนพลซามูไรบัญชาทัพให้บุกเข้าโจมตีประเทศจีนของราชวงศ์หมิง แต่การจะส่งกำลังพลเข้าโจมตีจีน กองทัพซามูไรญี่ปุ่นต้องกรีธาทัพผ่านเกาหลี  ซึ่งอยู่ในการปกครองของราชวงศ์โชซอนเสียก่อน ดังนั้น ในปี ค.ศ.1592 ฮิเดโยชิ จึงส่งกองทัพซามูไรกว่าแสนนายเข้าโจมตีเมืองปูซานและดาแดจิน หลังจากยกพลขึ้นบกได้เพียง 2 อาทิตย์กว่าๆ กองทัพซามูไรก็สามารถเข้ายึดเมืองฮันยาง (กรุงโซลในปัจจุบัน) เมืองหลวงของเกาหลีได้สำเร็จ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า เนื่องจากพระเจ้าซอนโจ กษัตริย์เกาหลี ได้เสด็จหนีไปก่อนแล้ว ในขณะที่กองทัพซามูไรรุกคืบเข้าไป เกาหลีก็ได้เกิดวีรบุรุษที่จะกู้วิกฤติชาติในครั้งนี้ เขาผู้นั้นคือ ยีซุนชิน แม่ทัพเรือฝ่ายซ้ายแห่งมณฑลจอนลา

หลายท่านอาจ จะงงว่า ทำไมแม่ทัพเรือถึงสามารถช่วยให้เกาหลีพ้นวิกฤติได้ ทั้งที่กองทัพซามูไรบุกตะลุยในเกาหลีไปเกือบค่อนประเทศแล้ว คำตอบก็คือ ยีซุนชินไม่ได้นำทัพตบเท้าไปลุยกับทัพบกซามูไร  แต่มุ่งหน้ากางใบเรือออกโจมตีกองเรือลำเลียงของญี่ปุ่นแทน เพื่อเป็นการตัดกำลัง และอาวุธลับของท่านแม่ทัพเรือยีซุนชิน ที่รอต้อนรับทัพเรือซามูไรก็คือ เรือโคบุกซอน หรือเจ้าเรือเต่าหุ้มเกราะนั่นเอง

เริ่มแรกเดิมทีนั้น กองทัพเรือจะมีเรือพานโอกซอน เป็นเรือประจำการหลักในการเข้าโจมตีเรือข้าศึกศัตรู โดยเหล่าราชนาวีโชซอน ทั้งหลายจะระดมยิงธนูเข้าใส่ข้าศึก และเข้าปีนไปจัดการ แต่วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลกับนักรบซามูไร เพราะฝีมือคนละชั้นกัน

ดังนั้น ราชนาวีโชซอนในช่วงแรกที่รบกับซามูไรจึงเปรียบเสมือนแมงกะไซค์ไล่ชนสิบล้อ แม่ทัพลีซุนชินทราบถึงเรื่องนี้ดี จึงได้ปฏิรูปกองทัพเรือของตนขึ้นใหม่ โดยการนำปืนใหญ่เข้าประจำการบนเรือมากขึ้น และแถมด้วยอาวุธลับของแม่ทัพยีซุนชิน นั่นคือ เรือโคบุกซอนว่ากันว่าแม่ทัพยีซุนชินและเหล่านายกองได้นำแบบเรือรบเก่ามาปรับปรุงให้เหมาะสมต่อการสู้กับพวกนาวิกโยธินญี่ปุ่น โดยนำโครงสร้างของเรือพานโอกซอนมาปรับปรุง ปรับชั้นบนของกราบทั้งสองข้างให้โค้งมน ความยาวของเรือโคบุกซอนนี้ยาวประมาณ 30-37 เมตร ดาดฟ้าหุ้มด้วยหลังคาเหล็ก มีเดือยแหลมยื่นออกมา ไว้สำหรับแทงผู้ไม่หวังดีที่จะกระโดดข้ามมา ด้านหน้าเป็นหัวมังกร มีไว้เพื่อข่มขวัญเหล่าศัตรู และหัวมังกรนี้ยังสามารถพ่นควันได้อีกด้วยเพื่อเป็นการพรางตัวและบดบังทัศนวิสัยของฝ่ายศัตรู

ด้านความเร็วเรือโคบุกซอนขับเคลื่อนด้วยใบเรือสองใบ และใบพาย 18 เล่ม ใช้ฝีพาย 80 คน เรือโคบุกซอนจึงมีระบบการป้องกันที่ดีเยี่ยม แถมด้วยความรวดเร็วคล่องตัว  ส่วนทางด้านอาวุธหนัก ที่กราบเรือโคบุกซอนติดตั้งปืนใหญ่เอาไว้ 36 กระบอก แถมด้านบนของแนวปืนใหญ่มีช่องสำหรับให้บรรดาลูกประดู่โชซอนสามารถมองสังเกตการณ์และลอบยิงธนูได้อีกด้วย กะบู๊ล้างผลาญกันเลยทีเดียว

เรือโคบุกซอนได้ร่วมเข้ายุทธนาวีครั้งแรกในยุทธนาวีแห่งซาซอน แล้วต่อจากนั้นก็ร่วมปฏิบัติการล่มกองเรือญี่ปุ่นทุกครั้ง กลยุทธ์ของท่านแม่ทัพยีซุนชินก็ง่ายๆ กล่าวคือ เมื่อสืบจนค้นพบกองเรือศัตรู ก็สั่งให้เรือพานโอกซอนเปลี่ยนกระบวนเรือเป็นแนวเดียว เข้าล้อมเหล่าเรือรบศัตรู จากนั้นก็ระดมยิงปืนใหญ่และธนู หากไม่จำเป็นห้ามเข้าใกล้เรือญี่ปุ่น

เมื่อระดมยิงปืนใหญ่ได้สำเร็จ ก็ถึงคิวพระเอกของเราคือเรือโคบุกซอน ซึ่งจะบุกเข้าหากองเรือศัตรู ระดมยิงสารพัดอาวุธที่มี ถึงพวกซามูไรจะกระโดดบุกเข้าเรือ ก็ถูกเดือยแหลมตำแข้งตำขา ทำอะไรไม่ได้ นอกจากตะโกนถอย ซึ่งปกติในปฏิบัติการรบแม่ทัพยีซุนชินจะส่งเรือโคบุกซอนเป็นหัวหอกในการบุกตะลุยประมาณ 6 ลำเท่านั้น

เมื่อเจอแม่ทัพยีซุนชินเข้าให้ กองทัพเรือญี่ปุ่นก็เละทุกครั้ง ประกอบกับกองทัพบกซามูไรต้องเผชิญกับการต้านทานอย่างทรหดของทหารเกาหลีทางภาคเหนือที่สู้แบบหลังชนฝา แถมยังมีกองทัพของราชวงศ์หมิงเข้ามาช่วยอีกต่างหาก เมื่อต้องเผชิญศึกทั้งสองด้าน ทำให้กองทัพซามูไรอันเกรียงไกร ต้องเปลี่ยนสถานะจากฝ่ายรุกเป็นฝ่ายรับ จากรับเป็นถอย จากถอยเป็นเจรจาสันติภาพเพื่อยุติสงคราม

ทว่า ในครั้งนี้เป็นการยุติสงครามอิมจินครั้งที่ 1 เท่านั้น เพราะอีก 4 ปีต่อมา ฮิเดโยชิก็ส่งกองทัพซามูไรกว่าแสนคนเข้าบุกยึดเกาหลี ในช่วงแรกนั้นญี่ปุ่นบุกตียังไงเกาหลีก็ไม่สะเทือน  แม่ทัพญี่ปุ่นจึงใช้คติว่าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ส่งสายลับญี่ปุ่นไปเป่าหูราชสำนักโชซอนว่าจะมีทัพเรือญี่ปุ่นบุกมาตี ฝ่ายราชสำนักโชซอนก็หูเบา รีบสั่งให้ยีซุนชินนำทัพเหล่าลูกประดู่โชซอนออกตั้งรับทันที แต่แม่ทัพยีซุนชินเจนสนามกว่าพวกขุนนางที่วันๆเอาแต่เดินไปเดินมา รู้ว่าข่าวนี้เป็นข่าวลวง เขาจึงปฏิเสธที่จะรบ ผลก็คือ ทำให้มีคำสั่งฟ้าผ่าดังเปรี้ยง ปลดเขาออกจากตำแหน่งแถมด้วยการกักบริเวณอีกต่างหาก และทางราชสำนักจึงส่งแม่ทัพเรือ วอนกยุน มาแทนยีซุนชิน

จุดจบเรือโคบุกซอน

เมื่อแม่ทัพวอนกยุนเข้ารับตำแหน่งก็สั่งระดมทัพเรือทั้งหมดร้อยกว่าลำ รวมทั้งเรือโคบุกซอน หมายมั่นที่จะทำศึกขั้นเด็ดขาดกับทัพเรือญี่ปุ่น แม่ทัพวอนกยุนแล่นเรือกางใบไปเรื่อยๆโดยปราศจากการวางแผน ทำเอาเหล่านายกองต่างใจเสียไปตามๆกัน ทำให้มีนายกองบางคนหนีทัพพร้อมกับเรือพานโอกซอน 13 ลำ

ถึงแม้จะมีทหารหนีทัพ แม่ทัพวอนกยุนก็ไม่สนใจ  กลับสั่งเคลื่อนทัพเรือดุ่มๆไป โดยไม่ดูตาม้าตาเรือตาขุนตาโคน ทำให้ไปเข้าตาซามูไรแทน ทันทีที่เจอกองทัพเรือญี่ปุ่น แม่ทัพวอนกยุนก็สั่งให้เข้าบุกทันทีเพื่อโชว์ให้รู้ว่าตนมีเพาเวอร์  ทัพเรือโชซอนยังไม่ทันได้จัดกระบวนเรือ ก็ถูกเรือญี่ปุ่นรุมกินโต๊ะ ส่วนเรือโคบุกซอนก็มีสภาพไม่ต่างกับเรือพาน-โอกซอนมากนัก เมื่อไม่มีการยิงปืนใหญ่สนับสนุนจากเรือพานโอกซอน เรือโคบุกซอนพระเอกของเราก็เหมือนกับกล่องลอยน้ำที่รอคนมาเปิด เหล่าซามูไรปูไม้กระดานบนดาดฟ้าเรือทับเดือยเหล็ก แล้วทุบทำลายดาดฟ้าเรือเข้าไปเจื๋อนคนข้างในได้อย่างสบายๆเหล่าลูกเรือโชซอน รวมถึงตัวท่านแม่ทัพวอนกยุน ต่างพลีชีพในสงครามครั้งนั้นทั้งหมด สงครามครั้งนี้เรียกว่า ยุทธนาวีที่ช่องแคบชีลชอนลยอง หลังสงครามครั้งนี้ก็ไม่ปรากฏว่ามีเรือเต่าปฏิบัติ การอยู่อีกเลย

แต่ใช่ว่าราชนาวีโชซอนจะล่มสลายไป เพราะแม่ทัพยีซุนชินอยู่ทั้งคน ราชสำนักโชซอนมีคำสั่งด่วนจี๋คืนตำแหน่งให้แม่ทัพยีซุนชินทันที เขานำกองเรือพานโอกซอน 13 ลำ (ที่หนีทัพมาก่อน) เข้าถล่มกองทัพเรือญี่ปุ่นกว่า 133 ลำ ได้สำเร็จ

ส่วนกองทัพบกซามูไรถูกกองทัพผสมโชซอนต้าหมิง ผลักดันให้ถ่อยร่นลงมาเรื่อยๆ จนต้องตั้งมั่นตามชายฝั่งทะเล ฮิเดโยชิซึ่งป่วยหนักได้ออกคำสั่งสุดท้ายให้ถอนทัพกลับญี่ปุ่น ก่อนตนจะตาย ทำให้เกิดยุทธนาวีที่โนลยาง เป็นสงครามครั้งสุดท้ายในสงครามอิมจินที่ยาวนานถึง 7 ปี

เรือโคบุกซอนเปรียบเสมือนรถถังลอยน้ำ เข้ารุกจมเรือรบญี่ปุ่นล่มไปแล้วมากต่อมาก ถึงแม้ว่าจะถูกทำลายลงก่อนสิ้นสงคราม แต่เรือโคบุกซอนก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นนวัตกรรมที่ช่วยให้ชาติเกาหลีพ้นภัย และนับเป็นเรือรบหุ้มเกราะรุ่นแรกของโลกก็ว่าได้.

โดย วัชรพงศ์ ทัศนบรรจง ทีมงานนิตยสารต่วย"ตูน

http://www.thairath.co.th/column/life/sundayspecial/289619