Rommel

จอมพลรอมเมล สุภาพบุรุษยุทธภูมิเดือด

ผู้เขียน Charles Messenger

ผู้แปล ฉัตรนคร องคสิงห์

สนพ. มติชน  พิมพ์ครั้งแรก 2555    232 หน้า

สารบัญ

บทที่ 1 กว่าจะเป็นนายพล

บทที่ 2 ฝรั่งเศส 1940

บทที่ 3 สมรภูมิลิเบีย

บทที่ 4 เกรียงไกร

บทที่ 5 ข้างแรม

บทที่ 6 สมรภูมิสุดท้าย

บทที่ 7 มรดกของรอมเมล

หนังสือเล่มนี้เขียนถึงชีวิตการรับราชการทหารของรอมเมล เริ่มตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 จนเสียชีวิตลงในสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งจะเป็นเรื่องของรายละเอียดการปฏิบัติงานทางทหารที่สำคัญๆ ในแต่ละตำแหน่งทุกชั้นยศ ในแต่ละสมรภูมิรบพร้อมทั้งเหรียญตราที่ได้ในแต่ละสมรภูมิ ยุทธวิธีรูปแบบการรบและการฝึกซ้อมที่เขาคิดขึ้น หนังสือทางทหารที่เขาได้แต่ง  ความสัมพันธ์กับฮิตเลอร์ ความขัดแย้งกับนายทหารเยอรมันและอิตาลีบางคน มีการยกคำพูดของรอมเมลและจดหมายถึงภรรยามาประกอบเพื่อให้เห็นสภาพการปฏิบัติงานของเขา นอกจากนี้ผู้เขียนยังได้สอดแทรกยุทธวิธีทางทหารของสหรัฐในสงครามยุคหลังๆ เปรียบเทียบกับของรอมเมลด้วย (หนังสือ "ยุทธวิธีทหารราบ" ที่รอมเมลเขียนกองทัพสหรัฐได้นำไปใช้) ในบทที่ 7 เป็นการสรุปข้อดีข้อเสียของรอมเมล

หนังสือเล่มนี้เรียกว่าเป็นการวิเคราะห์การปฏิบัติงานทางทหารของรอมเมลกันเลย ไม่ใช่เขียนเชิงชีวประวัติตำนานโลดโผนใดๆ เหมาะสำหรับนายทหารที่จะใช้ศึกษาและเป็นแบบอย่างสำหรับผู้มีใจรักการเป็นทหารว่าสุภาพบุรุษนายทหารจะต้องมีลักษณะอย่างไร 

ถ้อยคำน่าสนใจจากหนังสือ

ว่ากันตามจริง เขาไม่คาดหวังให้ลูกน้องทำอะไรเลย หากว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ตัวเขาเองก็ทำไม่ได้  (19)

"สำหรับนายทหารวัย 23 ปีแล้ว ไม่มีอะไรดีกว่าการได้เป็นผู้บังคับกองร้อย การจะได้ความเชื่อมั่นจากผู้ใตับังคับบัญชานั้น ตัวผู้บังคับบัญชาเองต้องทำงานให้หนัก ต้องรอบคอบระมัดระวัง ต้องดูแลคนของตัวเองให้ดี ต้องใช้ชีวิตแบบเดียวกันเหนืออื่นใดคือ...ต้องเป็นคนมีวินัย เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาเชื่อมั่นในตัวเรา เขาก็จะยอมทำตาม ไม่ว่าจะต้องบุกป่าฝ่าดงสักเพียงไหน"  (25)

ผู้พันบรรยายเกี่ยวกับเขาผู้นี้ว่า "เงียบ มั่นคง หนักแน่น รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา และรู้กาละเทศะเสมอ พร้อมกันก็มีพรสวรรค์อันเยี่ยมยอดทางด้านทหาร โดยเฉพาะเรื่องการประเมินภูมิประเทศ"  (41)

เขาออกปากว่า "นายทหารประจำกองพลพันเซอร์ต้องเรียนรู้ที่จะคิดและลงมือปฎิบัติการภายใต้แผนหลักได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่คอยแต่จะรับคำสั่ง"  (64)

"แต่การดูแลเป็นพิเศษเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่ท่านจอมพลจะยอมรับโดยง่าย ดังนั้น เราจึงจะให้ท่านทราบน้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ เพราะคนเช่นท่านย่อมจะไม่ยอมให้ตัวเองได้รับอาหารอะไรที่พิเศษไปกว่าที่คนอื่นๆ ได้รับ"  (132)

ฮิตเลอร์จบสารนั้นด้วยข้อความว่า "ดังนั้น...จงบอกเหล่าทหารของคุณว่ามีทางเลือกให้เพียงหนึ่งเดียว-ชัยชนะหรือสละชีพ"  (153)

 "นายทหารที่มีคุณสมบัติและสติปัญญาดีพอใช้ แต่อ่อนแอและอยู่แต่ในกรมกอง ทว่าการบริหารเรื่องการส่งกำลังบำรุง การบัญชาการกำลังรบ และอื่นใดที่เกี่ยวกับงานที่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์นั้น ต้องการมากกว่าแค่การนั่งอยู่กับโต๊ะ แต่้องใช้ทั้งพลังแรงผลักดัน และความพยายามอย่างต่อเนื่องเพื่อทำเรื่องนั้นๆ ให้สำเร็จโดยไม่ต้องสนใจกับความเห็นส่วนตัวของตัวเอง"  (159)

รอมเมลเขียนจดหมายถึงบุตรชาย "ลูกต้องเรียนรู้ที่จะเชื่อฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชาโดยไม่โต้แย้ง อาจจะมีคำสั่งที่ลูกรู้สึกว่าไม่เหมาะสมหรือไม่เข้าใจอยู่บ่อยครั้ง ก็ขอให้ลูกจงปฏิบัติตามโดยไม่ตั้งคำถามใด เพราะผู้บังคับบัญชาไม่อาจมัวเสียเวลาเจรจากับผู้ใต้บังคับบัญชาได้ พวกเขาไม่มีเวลามากพอจะมาให้เหตุผลกับทุกคำสั่งที่ออกไป"  (195)

อย่างไรก็ตาม ยังมีค่ายทหารที่ออกุสต์ดอร์ฟ ใกล้กับเดต์โมลด์ ที่ตั้งชื่อโดยใช้นามของรอมเมล อันเป็นเกียรติยศที่ไม่มีจอมพลคนอื่นใดของฮิตเลอร์ได้รับ  (213)

รอมเมลไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านยุทธศาสตร์ แต่เป็นผู้ช่ำชองยุทธการและกลยุทธ์ระดับต่างๆ ในการรบ  (223)

คณสมบัติของรอมเมลข้อที่นำมาปรับใช้ได้ดีที่สุดในปฏิบัติการยุคปัจจุบัน (ในระดับยุทธวิธี) ก็คือความกล้าหาญและการเตรียมพร้อมที่จะนำทัพจากข้างหน้า  (226)