ท่านที่สนใจโปรดติดตาม ได้ ที่    http://widetalks.multiply.com   ด้วย 

 พระบาง

         เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๔  ผมได้ลาออกจากราชการไปสมัครเป็นทหารในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว สังกัดกองทัพที่ ๒  ที่มีนายพลวังเปาเป็นแม่ทัพ  ใช้คำย่อว่า ทชล.๒  

          ผมเป็นนายทหารอำนวยการยิงกองร้อยปืนใหญ่ ขนาด ๑๕๕ มม. กองพันทหารปืนใหญ่ที่ ๖๓๖  ใช้คำย่อว่า บีเอ.๖๓๖  มีพื้นที่รับผิดชอบในแขวงเชียงขวาง (Xiangkhoang)   คิดง่ายๆ ก็อยู่ทางตะวันออกของ อ.ทุ่งช้าง  เมืองน่าน เราประมาณ สองร้อยกิโลเมตร

 <  พระราชอาณาจักรลาว   แขวงเชียงขวาง  (สีแดง)  >

         ในเดือนกรกฎาคม ๒๕๑๔  บีเอ.๖๓๖ ยังไม่ได้รับอาวุธปืนใหญ่  และฝ่ายเรา คือ ทชล.๒ กำลังได้เปรียบรุกไล่ไพรี (คือกองทัพขบวนการประเทศลาวซึ่งเวียดนามเหนือสนับสนุน) ให้ถอยร่นไปทางเหนือ และฝ่ายเราเข้ายึดทุ่งไหหินเอาไว้ได้   ทหารราบและทหารปืนใหญ่ฝ่ายเราสร้างฐานที่มั่นกระจายทั่วไปเต็มทุ่งไหหิน  อย่างรวดเร็ว

ทุ่งไหหิน    คือส่วนที่เป็นสีฟ้า

          ส่วนกองพัน บีเอ.๖๓๖ ยังไม่มีอาวุธปืนใหญ่ประจำหน่วย   ผู้บังคับบัญชาจึงให้ตั้งมั่นอยู่ที่ ฐานที่ตั้งยิงเดิมของหน่วยปืนใหญ๋ที่รุกไปตั้งที่ตังยิงใหม่ในทุ่งไหหินแล้ว  ที่ตั้งเดิมนี้มีชื่อเรียกว่าที่ตั้งยิงซีบรา   อยู่ยอดเขา กลางป่า  เป็นธรรมชาติมาก มีสิ่งอำนวยความสุข และติดต่อกับโลกภายนอกได้คือวิทยุทรานซิสเตอร์ใช้ถ่าน  และที่ตั้งยิงซีบรานี้ ยังมีกระสุนปืนใหญ่อยู่อีกจำนวนมากที่ต้องทะยอยส่งไปให้ที่ตั้งยิงในทุ่งไหหิน

         การขนส่งกระสุนที่ว่านี้ทำได้สองวิธี คือ ทางอากาศต้องใช้เฮลิคอปเตอร์  และทางบกใช้บรรทุกหลังช้าง   แต่ทชล.๒ ไม่มีช้างจำนวนมากพอที่จะขนกระสุนพวกนี้ได้  จึงจ้างบริษัทแอร์อเมริกาให้จัดเฮลิคอปเตอร์มาขนส่ง  จึงจะทันการ   วิธีการก็คือ   จัดรวมกระสุนไว้ไม่ให้น้ำหนักเกินกำลังยกของเฮลิคอปเตอร์  แล้วใช้สายรัดหรือตาข่ายทำเป็นถุงมีห่วงสำหรับคล้องกับตะขอที่ใต้ท้องเฮลิคอปเตอร์  จัดคนไว้ที่กองกระสุน     พอเฮลิคอปเตอร์มาลอยตัวเหนือกองกระสุนที่เราจัดไว้แล้ว  คนนี้ก็เอาห่วง คล้องเข้าไปที่ตะขอใต้ท้องเครื่อง  คนก็กระโดดลงมาจากกองกระสุน มายืนให้นักบินเห็นและให้สัญญาณ ให้นักบินนำ ฮ. ไป  

            อยู่มา ทชล.๒ ก็สั่งให้ บีเอ.๖๓๖ ไปสร้างที่ตั้งยิงในทุ่งไหหิน และเตรียมรับอาวุธปืนใหญ่ขนาด ๑๕๕ มม. ด้วย  เมื่อเป็นดังนี้ กระสุนที่ค้างอยู่ก็ยังมีอีกมาก จำเป็นต้องมีกำลังคนไว้ติดต่อกับเฮลิคอปเตอร์ และจัดเตรียมกระสุนส่งให้ ฮ.   ผู้บังคับกองพัน บีเอ.๖๓๖  จึงจัดให้ผม เป็นหัวหน้าอยู่กับลูกน้องอีกประมาณ ๔๐ คน เพื่อเฝ้า และจัดส่งมหาสมบัติเหล่านี้ไปทุ่งไหหิน  เพราะหน่วยยังไม่ได้รับปืนใหญ่  ผมจึงยังไม่มีปืนใหญ่มาให้อำนวยการยิง  (ยังว่างอยู่ ว่างั้นเถอะ)

พระภูมิฐานซีบรา

          เมื่อเหลืออยู่กันประมาณ ๔๐ คนก็รู้สึกว่า วิทยุทรานซิสเตอร์นั้นมีคุณค่ามาก โดยเฉพาะเวลากลางคืนที่อากาศดีสามารถรับฟังสถานีวิทยุกระจายเสียงจากจังหวัดอุดรธานีได้

                คืนหนึ่งผมนอนดึก ฟังรายการเพลงจนกระทั่งปิดสถานี เปิดเพลงสรรเสริญพระบารมี ผมฟังอย่างตั้งใจ เมื่อถึงเนื้อร้องตอนที่ว่า   

 . . .  เ ย็ น ศิ ร ะ เ พ ร า ะ พ ร ะ บ ริ บ า ล  . . . 

ผมยกมือขึ้นประนมเหนือหัวอยู่นาน 

. . . ผ ม ยั ง จำ ค ว า ม รู้ สึ ก นั้ น ไ ด้ จ น ทุ ก วั น นี้  . . .

สนามบินล่องแจ้ง          LS - 20 A

สถานการณ์ต่อไป  .  .  .  คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว - ก่อนจะถึงทุ่งไหหิน

สถานการณ์ต่อไป  .  .  .  คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว - ก่อนจะถึงทุ่งไหหิน 

สถานการณ์ต่อไป  .  .  .  คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว - ก่อนจะถึงทุ่งไหหิน