มาช้าเล็กน้อย...เริ่มกันเลย...เช้าที่ 8 ต.ค.15 ฝนยังคงตกพอรำคาญ  หิวก็หิว  ไม่ได้นอนกันทั้งคืน หนาวก็หนาว มองลงไปในลำธารหน้าถ้ำตำลึงมองเห็นศพของเวียดนามนับได้ 13 ศพ  และของเรา(น่าจะเป็นกำลังพลของ ร้อย ปล.ที่3) 2 ศพ สังเกตุดูจากเครื่องแบบและรูปร่าง ประมาณ 07.00 น.เสียงปืนจากฝ่ายเราเริ่มดังขึ้นที่หน้าปากถ้ำ ตามด้วยเสียง AK- 47 ประสานเสียงกันดังสนั่น  ฟังจากวิทยุ PRC-25 ทราบว่า ร้อย ปล.ที่2 ที่ตรึงอยู่บริเวณหน้าถ้ำตรวจพบข้าศึกประมาณ 10 นายอาวุธครบมือ บางคนก็แบก***บขนมปังเดินมุ่งหน้ามายังหน้าถ้ำลักษณะไม่มีการระมัดระวัง  พอเข้าเขตพื้นที่สังหารจึงถูกร้อย ปล.ที่ 2 ระดมยิง ส่วนเสียง AK-47 ดังออกมาจากในถ้ำ เกิดการประทะกันอีกครั้ง ทีนี้ทั้ง 3 กองร้อยโดนรุมยำอีกเป็นระลอกที่ 2 เสียงคนเจ็บร้องโอดโอยไปทั่ว ฝ่ายเราเสียเปรียบทั้งด้านชัยภูมิและอำนาจการยิง  ประมาณ 10.00 น. เสียงคำสั่งให้ถอนตัวถูกถ่ายทอดจากปากสู่ปาก  เท่านั้นแหละหันไปมองทางด้านหลัง  ไปแล้วเป็นแถวเลย  ทั้งวิ่ง ทั้งกึ่งวิ่งกึ่งเดิน  ไม่มีรอกัน ที่หมายจุดนัดพบ เนิน 1516  ผู้กองพิชยุทธร้องบอกว่า "ไอ้พวกที่อยู่ท้ายแถวเริ่มถอนตัวได้แล้ว" เสียงตอบกลับมา "มันไปกันหมดแล้วครับ" เนื่องจากทางด้านท้ายของขบวนเป็นพวกที่เคยอยู่ที่เอ้าท์โพสต์ที่บ้านโตนบ้านกล้วย ทุ่งไหหิน และถูกข้าศึกเข้าตีเป็นชุดแรก สิ่งต่างๆยังฝังใจอยู่ พอได้ยินคำสั่งให้ถอนตัว  เหมือนพระเจ้ามาโปรด  ไม่รอแล้ว ประมาณบ่ายสามโมงพวกเราทั้งหมดก็ขึ้นมาถึงเนิน 1516 ตรวจเช็คกำลังพล บาดเจ็บ-เสียชีวิตเท่าไหร่ F.A.C.ประจำกองพันวิทยุเรียก ฮ.มารับคนเจ็บและตายกลับล่องแจ้ง ส่วนพวกที่เหลือแยกย้ายกันเข้าอยู่ตามฐานต่างๆบนเนิน1516  ร้อย ปล.ที่1 อยู่ติดเอ้าท์โพสต์ ล่อแหลมต่อการถูกโจมตีมาก ถัดไปเป็น บก.พัน 603 A ร้อย ปล.ที่3 สนาม ฮ. และสุดท้าย ร้อย ปล.ที่ 2 (บนเนิน 1516 หันหน้าไปทางภูผาไซ ซ้ายมือ ร้อย1 ตรงที่ยืน บก.พัน ขวามือ ร้อย 3 ข้างหลังต่ำลงไปเป็น สนาม ฮ. ถัดไปประมาณ 300 เมตร เป็น ร้อย 2) พักผ่อนอยู่บนนี้ 5 วัน ถูกยิงทักทายด้วย ป.130 และ B40 ทุกวัน บ่ายของวันที่ 12 ต.ค.15 มี ฮ.มาส่ง สป.ต่างๆ เที่ยวนี้ มีขนมปัง นมข้น และเบียร์กระป๋อง มาด้วย พวกเรามองหน้ากันเพราะของสามอย่างเป็นสิ่งบอกเหตุว่าภายในไม่เกินสามวันพวกเราจะต้องมีงานใหญ่ให้ทำ  ต่างภาวนาว่าอย่าให้กลับไปตีถ้ำตำลึงอีกเลย  ต่างก็ได้แต่ภาวนา  ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรละคือภาระกิจต่อไป................

          ดีใจมาก ครับ    ที่ได้ทราบเหตุการณ์ต่างหน่วย  ต่างตำบล และต่างเวลา  ในสมรภูมิเดียวกัน   ผมอาจจะมีโอกาสดีที่อยู่ในศูนย์อำนวยการยิง  จึงมีเวลาบันทึกอะไรๆ  ไว้บ้าง   เมื่อมีโอกาสก็ได้นำมาเผยแพร่

          เชิญอ่านเรื่องในตับ "คนไทยในพระราชอาณาจักรลาว" ไปเรื่อยๆ  แล้วจะเล่าเหตุการณ์ไว้ท้ายตอนนั้นๆ ก็ดี  ผู้อ่านอื่นๆ จะได้มองภาพได้กว้างขึ้น  ว่าขณะที่ บี.เอ.๖๓๖  ทำอะไร  หน่วยอื่น เขาเป็นอย่างไร

          ขอบคุณและยินดีมากครับที่ได้พบเพื่อนร่วมสมรภูมิในนี้

                                                                                                        ภูสิน

เรียน  หัวหน้าภูสิน

          ผมขอขอบพระคุณที่เปิดโอกาสให้ผมได้มีที่ระบายความในใจที่ค้างคามา 36 ปี  ทุกวันนี้เวลานอนหลับยังฝันเห็นเหตุการณ์ต่างๆ มันเหมือนกับว่าเพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อวานนี้เอง  พยายามติดตามหาเพื่อนร่วมรบ(ส่วนมากจะเป็นพวกพี่ๆเพราะผมอายุน้อยที่สุด ตอนนั้นพึ่งย่าง 17 ปี จบ ม.ศ.3 จากน้ำพองศึกษาใหม่ๆ) ประมาณปลายปี15 ผมถูกส่งลงมาที่ บก.สิงหะ(ช่วงนั้น หน.กุมภา หรือ พ.อ.ประเทียบ  เทศวิศาล จาก พล.ปตอ.เป็น ผบ.กกล.ฉก.วีพี ต่อมาท่านเป็น ผบ.พล.ปตอ.ที่เกียกกาย ผมเข้ารับราชการที่ ม.พัน.3รอ. ซึ่งอยู่ตรงข้าม พล.ปตอ.เคยเข้าไปขอเงินค่ารถกลับบ้านจากท่านบ่อยๆ ท่านใจดีมากๆ )เข้าเรียนหลักสูตร C.W.(สื่อสาร)1เดือน และเรียนหลักสูตร ผตน.อีก1เดือน เสร็จแล้วขึ้นไปฝึกการร้องขอปืนใหญ่ที่ฐานกีวี บนเนินซีบร้าใกล้ๆซำทอง ได้เห็นวิถีชีวิตพวกพี่ๆปืนใหญ่  การกินอยู่  การยิงปืนใหญ่ 155 มม.ตามคำร้องขอของ ผตน.ฝึกหัด  ฐานของทหารปืนใหญ่เยี่ยมมากๆ แข็งแรง  ปลอดภัย  โดยเฉพาะหลังคาที่มุงด้วยแผ่นเหล็ก  ต่างจากพวกผมที่ลิบลับ อย่างดีก็ท่อนไม้และกระสอบทราย  ขี้เกียจหน่อยก็ผ้ากันฝน  นอนกลางคืนหนูวิ่งไล่กันบนหลังคาเหมือนกับแข่งกีฬากัน  ใครที่ขี้เกียจอาบน้ำกลางคืนหนูจะแทะนิ้วหัวแม่เท้าเจ็บหน้าดู  ระยะนี้ผมพยายามหาเวลาเพื่อมาเขียนต่อให้ผู้ที่เข้ามาอ่านได้รับรู้เหตุการณ์ในลาวช่วงกลางสงครามจนถึงปลายๆของสงคราม เพราะผมเดินทางกลับประเทศไทยเมื่อ 10 พ.ย.16 เพื่อมาพักตามปกติ (ผมอยู่ต่ออีก 1 ปี) 21 พ.ย.16จะเดินทางกลับล่องแจ้ง  แต่ปรากฎว่าที่สนามบินน้ำพองไม่มีรายชื่อผมเข้ารายงานตัวทั้งๆที่ผมเข้ารายงานตัวแล้ว ไม่ทราบว่าเป็นเหตุอะไร ผบ.ร้อย 1 (จสอ.สุระศักดิ์  รุ่งแสง) พยามดำเนินการให้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กลับไปอีก เป็นเพราะอะไรผมก็ไม่เข้าใจจนทุกวันนี้ แต่เมื่อผมไปทำบัตรผ่านศึกก็สามารถทำได้ มีรายชื่ออยู่ในสารบบ  ที่เป็นห่วงคือพวกพี่ๆอาสาสมัครอีกหลายท่านที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่ได้ไปทำบัตรผ่านศึก  เพราะคิดว่าเป็นเพียงทหารรับจ้างคงไม่มีสิทธิ์  ก็เลยเสียโอกาส  เสียสิทธิ์ต่างๆ ไม่ว่าจะค่ารักษาพยาบาล ตัวเอง ภรรยา บุตร พ่อและแม่ ค่าเล่าเรียนของตัวเองจนถึงขั้นปริญญา  ทุนเล่าเรียนของบุตร ทุนในการประกอบอาชีพ  เงินช่วยเหลือจากการประสพอุบัติภัย  เงินยังชีพชั่วคราวเช่นเดินทางไปต่างจังหวัดเงินค่ารถไม่พอก็สามารถไปขอเบิกจากสำนักงานทหารผ่านศึกที่อยู่ใกล้ที่สุดได้เป็นต้น  ปัจจุบันผมรับราชการในหน่วยงานของกรมชลประทาน  และเป็นผู้จัดรายการทางสถานีวิทยุก็ได้ประชาสัมพันธ์ให้นักรบรับจ้างรวมถึงผู้ที่เคยไปราชการชายแดน(ในช่วง 19-21 ผมได้ไปราชการที่อ.เชียงกลาง จ.น่าน สังกัด พัน.ม.113 ร้อย ม.2 พล.ม.สน. เคยอยู่ฐานขุนน้ำพริก ป่ารวก อ.เชียงกลาง  และบ้านน้ำมวบ อ.สา จ.น่าน)ได้รับทราบถึงสิทธิต่างๆของตัวเองอยู่เสมอ  ผมอยากสมัครเป็นสมาชิกของสมาคมนักรบนิรนาม333 ติดต่อหลายครั้งก็ยังไม่ได้เรื่องคืบหน้าเลย หัวหน้าภูสินพอจะมีทางให้หรือไม่  ขอขบพระคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี่ด้วย

ขอต่ออีกหน่อยก่อนจะจากเนิน1516.........หลังจากภาระกิจเข้าตีเนิน1516เมื่อ13ต.ค.15ไม่บรรลุผล  พวกเราก็มานอนเลียแผล ช่วงบ่ายวันที่ 14 ต.ค.15 ฮ.ได้นำ สป.พิเศษขึ้นมาส่งอีก มี เบียร์กระป๋องตราเสือกับต้นมะพร้าว  ขนมปัง นมข้น  และบุหรี่สไลด์ของลาวเพิ่มมาอีกคนละตุ๊ด(10ซอง) ตกเย็นมีการทำความสะอาดอาวุธประจำกายและประจำหน่วย  ทราบว่าภาระกิจที่หมายเดิม  แต่เปลี่ยนเวลาเป็น 06.00 น. คืนนั้นพี่ลืมหรือพี่นิวัฒน์ พันธุ์จันทร์คู่บั๊ดดี้นั่งปลุกพระจนผู้เขียนนอนหลับคล้ายๆเคลิ้มประมาณตีสองเศษๆปรากฎว่ามีผู้หญิงสองคนนุ่งชุดคล้ายๆชุดไทยห่มสะไบเฉียงสีขาวทั้งคู่ยืนอยู่บนคูเรทหน้าเบิร์มที่นอนอยู่มีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยมาสามารถมองเห็นใบหน้าและรูปร่างชัดเจนเพราะแสงเดือนส่องพอดี ทั้งสองท่านกล่าวว่าให้รีบย้ายออกจากที่นอนเดี๋ยวนี้ เพราะตรงนี้ไม่ใช่ที่ของพวกท่าน ผู้เขียนสะดุ้งผุดลุกขึ้นนั่งสองร่างหายไป เลยบอกให้พี่ลืมทราบซึ่งพี่ลืมในขณะนั้นยังนั่งปลุกพระอยู่  พอพี่ลืมทราบเท่านั้นรีบคว้า M16และสายMagมุดออกจากเบิร์มทันทีและหันมาบอกผู้เขียนว่าไปไอ้วีแม่มึงมาเตือนแล้ว  ผู้เขียนรีบคว้า M16 สาย Mag และวิทยุ PRC-25 มุดตามพี่ลืมออกมาแล้วรีบเดินตามคูเรทไปยังเบิร์ม ผบ.ร้อย ซึ่งอยู่ถัดไปสองหลุม ยังไม่ถึงเบิร์ม ผบ.ร้อย ดี เสียงดังแว๊ดแสบแก้วหูพร้อมเปลวไฟสีแดงอมม่วงยาวประมาณเกือบเมตร(คล้ายผีพุ่งใต้)พุ่งจากรอยต่อระหว่างฐาน บก.พันและฐานของเราพุ่งใส่เบิร์มที่ผู้เขียนเพิ่งมุดออกมาพร้อมเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว  กลิ่นดินระเบิดเหม็นคละคลุ้ง เสียงบรรดา ทสพ.สอบถามกันให้วุ่นวาย โกลาหล มีเสียงร้องถามว่าไอ้ลืมกับไอ้วีรอดไหม  พี่ลืมตะโกนสวนทันทีว่านักรบปีสามตายยากโว้ย(พี่แกอยู่มาสามปีแล้ว)ยังไม่ได้โฉนดล่องแจ้งเลย เสียงฮาตรึมเลย ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานบางครั้งพวกเราก็พยามทำตัวให้สนุกสนาน  ไม่เครียด   ประมาณ 03.30 น. เสียงตึงหนักๆดังขึ้นสักพักก็ได้ยินเสียงแชตๆพร้อมเสียงระเบิดบนเนิน 1516 นั่นเป็นสัญญาณการเคลื่อนตัวสู่ที่หมายของพวเรา  โดยการยิงเคลียร์ของ ป.155 มม.จากฐานเมอคิวรี่ที่ล่องแจ้งและจากฐานแคนเดิ้ลบนสันสกายไลน์  มว.ปล.2เป็นหัวหอกเข้าตีปีกซ้าย มว.ปล.1สนับสนุน  ส่วนปีกขวา มว.ปล.3เป็นชุดนำ บก.ร้อยและ มว.อวน.สนับสนุน เคลื่อนตัวออกจากฐานมุ่งสู่เอ้าท์โพสที่กำหนดเป็นแนวออกตี อาศัยแสงจันทร์ที่กำลังจะลับสันเนินฉลามเป็นแสงนำทาง  ส่วนปืนใหญ่ทั้งสองฐานก็ระดมยิงถี่ขึ้นเรื่อยๆ (ดูจากรูปการณ์แล้วตรงนั้นไม่น่าที่มนุษย์จะสามารถอยู่ได้เพราะแรงระเบิดครอบคลุมหมด) พอแสงจันทร์ลับสันเนินฉลามบนท้องฟ้าก็สว่างไปด้วยแฟร์ที่ยิงสนับสนุนจาก ค.4.2 โดย มว.อวน. จากฐาน DR.บนเนินฉลาม ไม่ถึง 5 นาทีเสียงอาวุธนานาชนิดจากฝ่ายข้าศึกก็เริ่มเปิดฉากขึ้นเพราะเนิน1516เป็นเนินหญ้าคาสูงไม่เกินหัวเข่าสามารถตรวจการณ์เห็นความเคลื่อนไหวของฝ่ายเราได้โดยมีแสงแฟร์บนฟ้าช่วย  ที่นี้เสียงอาวุธนานาชนิดดังประสานกันไม่รู้ว่าใครเป็นใคร  เสียงปืนใหญ่หยุดยิง  แต่ ค.4.2ยังคงยิงแฟร์อยู่ตลอด  การเคลื่อนตัวหยุดชงัก ผู้กองพิชยุทธสั่งให้ผู้เขียนวิทยุสอบถามสถานการณ์จาก มว.ปล.ที่ 3 เรียกวิทยุไปสองสามครั้งไม่มีเสียงตอบกลับ ผู้กองฯเลยบ่นขึ้นว่าไอ้วิทยุหมวดสามไม่ใช่แม่งมันตายแล้วหรือเสียงตอบกลับทันทีทันใดผมยังอยู่ ชัดเจนมากไม่ใช่เสียงออกมาจากวิทยุ ที่ไหนได้พวกนอนหมอบอยู่ข้างๆผู้เขียนนี่เอง ผู้กองฯเลยเอ็ดเอาว่ามึงทำไมมาอยู่ตรงนี้ คำตอบคือผมตามไม่ทันเพื่อน  เสร็จกันการติดต่อสื่อสารกับ มว.ปล.3 ที่เป็นหน่วยนำเข้าตีไม่สามารถติดต่อกันได้ สถานการณ์การสู้รบเลยไม่รู้  ทุกคนเหมือนถูกตรึงอยู่กับที่เคลื่อนไหวไปข้างหน้าก็ไม่ได้เพราะอำนาจการยิงของข้าศึกที่หนักหน่วงและรุนแรงกว่า พวกเราเสียเปรียบที่อยู่ต่ำกว่าและเครื่องบินไม่สามารถช่วยเหลือได้  การสู้รบดำเนินไปจนประมาณ 10.00 น.ก็ได้รับคำสั่งให้ถอนตัวก่อน 10.20 น. หลังจากที่ถอนตัวอย่างรีบเร่ง เสียงระเบิดจากกระสุนปืนใหญ่ก็เริ่มระบิดขึ้นบนเนิน1516และรอบๆถี่ยิบ  บนฟ้าเตซาวแปดเกาะหมู่4ลำเสียงดังกระหึ่มมุ่งสู่ที่หมาย  พวกเราขึ้นสู้เอ้าท์โพสเรียบร้อยตรวจสอบความสูญเสียพร้อมกับดูการถล่มเนิน1516ไปด้วย ผลสูญหาย 3 นาย คือ ผบ.มว.ปล.3 และ ทสพ.รุ่นพี่อีก2นาย ผู้กองฯสั่งให้ชุดค้นหาเตรียมออกค้นหาหลังจากปืนใหญ่และเครื่องบินหยุดปฏิบัติการณ์  ประมาณ 12.00 น.ทุกอย่างก็เงียบสงบ ชุดค้นหาเริ่มออกทำงาน  กำลังพลส่วนที่เหลือเคลื่อนตัวกลับฐานที่มั่น จากการค้นหาพบเพียงหมวกเหล็กของผบ.มว.ปล.3ที่มีรอยฉีกขาดด้านขวาจากแรงระเบิด ในหมวกเหล็กมีผ้ายันต์และรูปภาพครอบครัวอยู่ด้วย  ส่วนร่างของทั้งสามท่านไม่พบ   หลังจากภาระกิจล้มเหลว(ไม่ใช่สิเพราะแท้จริงแล้วเป็นการเข้าตีหยั่งกำลังข้าศึกเท่านั้นเอง) ก็ไม่มีการปะทะกัน มีเพียงการยิงรบกวนหรือจะเรียกว่าทักทายก็ได้จากปืนใหญ่130มม.จากแถวๆสนามบินบ้านนา เช้า5นัด กลางวัน5นัดและเย็น5นัดเป็นเช่นนี้ทุกวัน บางคืนก็มีการยิงด้วย B40 และ ปรส.57 ค.82 บ้าง จนถึงประมาณวันที่ 9 ธ.ค.15 ชุด ลว.ของ ร้อย ปล.ที่2แจ้งให้พวกเราทราบว่าพบศพผู้ที่เสียชีวิตทั้งสามแล้ว  สภาพศพแห้งไม่มีกลิ่นเหม็นเน่า พวกเราจัดการส่งศพทั้งสามกลับล่องแจ้งด้วยการใส่ในถุงพลาสติคหกหู และยืนทำความเคารพในคูเรทในขณะที่ ฮ.กำลังบินนำศพกลับล่องแจ้ง  ก่อนสิ้นปี15ประมาณวันที่ 29 ธ.ค.15   B.C.604A ก็ขึ้นมาสับเปลี่ยน B.C.603A โดยพวกเราถูกลำเลียงด้วย ชินุ๊ค ไปอยู่ที่สันสกายไลน์ โดย ร้อย ปล.ที่1 อยู่ที่ CW ซึ่งเป็นฐานที่มุงด้วยแผ่นเหล็กและทับด้วยกระสอบทราย กลางฐานเป็นที่ตั้งของเครื่อง X-RAY BECON เป็นเครื่องสำหรับส่งข้อมูล รายละเอียดต่างๆให้แก่เครื่องบินที่จะไปปฏิบัติหน้าที่ในทุ่งไหหินและเวียตนามเหนือ  พวกเราทั้งหมดอยู่ที่สกายไลน์จนถึงวันประกาศสงบศึก คือ วันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2516 เวลา 08.00 น. จึงได้เคลื่อนย้ายไปอยู่ที่ภูพันเก้า   สำหรับเหตุการณ์ด้านภูผาไซและเนิน1516 ก็คงจะจบเท่านี้  และขอขอบคุณท่านหัวหน้าภูสินมา ณ ที่นี้ด้วย  ขอบคุณอย่างสูง.........

          ครับ . . .  อย่างที่ผมได้เล่าไว้ในเรื่อง  ว่า  ช่วง  ๑  พ.ค. - ๓๑ ต.ค.๑๕  ผมมาราชการศึกษาต่อ  กลับไป อยู่ในกองทัพพระราชอาณาจักรลาวอีกครั้ง  ตั้งแต่  ๑ พ.ย. ๑๕ - ๓๑ ม.ค. ๑๖  แต่ก็อยู่ที่  บก.กกล.ฉก.วีพี.  และอยู่กองกำลังพลเสียอีก   ไม่ได้อยู่ในแนวฯ    เลยไม่มีข้อมูลมาคุยกัน   ท่านมีข้อมูลคุยไว้ก็ดีครับ  ท่านที่สนใจจะได้ทราบเรื่องได้สมบูรณ์ขึ้น     เรื่องความปลอดภัยในที่ตั้งยิงปืนใหญ่นั้น  เพราะเราไม่ค่อยเปลี่ยนที่ตั้งยิง  แต่เมื่อแรกเข้าที่ตั้งยิงก็ต้องล่อกันโล่งๆ แหมือนกันครับ    อย่างที่ผมว่าไว้ในตอน "ยิงปินใหญ่ให้ได้ก่อน" นั่นแหละครับ

          เรื่องสมัครสมาชิกสมาคมนักรบนิรนาม ๓๓๓   นั้นผมมีสูจิบัตร  งานสังสรรค์  เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๗  (ผมไม่ได้ไปร่วมงาน  มีผู้เอามาให้เมื่อ ปี ๑๘)        สมาคมฯ มีที่ตั้ง  อยู่ที่  เลขที่  ๖๕/๖  แจ้งวัฒนะซอย  ๑   ถนนแจ้งวัฒนะ  แขวงตลาดบางเขน  เขตหลักสี่  กทม.  ลองติดต่อดูนะครับ  (ผมก็ยังไม่ได้เป็นสมาชิกเหมือนกัน)

          ท่านทำกิจกรรมเกี่ยวกับการประชาสัมพันธ์อยู่แล้ว ก็ช่วยกันเผยแพร่ข่าวสาร  ตารมแต่โอกาสจะอำนวยก็ดีครับ    ผมอยากแวะมาเยี่ยม แลคุยกันจังเลย    หากไม่เป็นการรบกวนช่วยบอกรายละเอียดด้วยนะครับ

          วันนี้เท่านี้ก่อน   ดีใจจริงๆ  ครับ

                                                                          ภูสิน

เรียน  หัวหน้าภูสิน

          ในช่วงปลายปี2515ไม่ทราบว่าท่านเป็นหนึ่งในทีมครูสอนหลักสูตร ผตน.ของ บก.สิงหะหรือไม่ เพราะว่าผมได้ถูกส่งตัวลงมาเรียน ผตน.ที่ บก.สิงหะ ตกเย็นเมาทุกวัน  เพราะว่าก่อนหน้านั้นอยู่แต่บนฐานไม่มีโอกาสที่จะได้ลิ้มรสตาแป๊ะสามเซียนเลย  บางคืนเมาหนักหลับอยู่ที่บ้านแม้วหน้าสนาม ฮ. ซึ่งเป็นบ้านภรรยาของพี่ผู้ช่วยนายสิบส่งกำลังบำรุงของ B.C.603A  พี่แกอยู่หลายปีจนได้ภรรยาเป็นชาวแม้วสวยมากๆ ขายอาหารที่หน้าสนาม ฮ.นั่นเอง เงินไทยไม่รั่วไหลไปไหน เช้าเข้าห้องเรียนที่ บก.สิงหะ (ช่วงนั้น หน.กุมภา เป็น ผบ.กกล.333 ฉก.วีพี)มีอาการแฮงค์พี่ที่เป็นสูตกรรม(อวบๆออกกระเทย)จะเอากาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลมาให้ดื่มทุกวัน  และชักชวนให้ไปเล่นด้วยที่ที่พักของแกในช่วงตอนเย็น  กลัวใจพี่เขา(ย้ำกลัวจริงๆเลยไม่กล้าไป ผมยังเด็กมากอายุแค่ 17 ปีกว่าๆเท่านั้น) ครูสอนหลักสูตร ผตน.ส่วนใหญ่มาจาก ศป.ลพบุรี ตอนเด็กๆผมยังไม่ได้ย้ายมาจาก ศร. (บ้านพักอยู่ที่สี่แยกเอราวัณ) เสาร์-อาทิตย์ พากันไปเที่ยวเล่นที่ ศป.เป็นประจำ.........

          เมื่ออยู่ในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว    เขาเรียกผมว่าหัวหน้า  เดี๋ยวนี้ ผมไม่ได้อยู่ และเป็นทหารกปงหนุนผ่านศึก  เราเป็นเพื่อนร่วมสมรภูมิกัน   เรียกผมอย่างอื่นเถอะครับ   อย่าเรียกหัวหน้าเลย  ขอร้องเถอะ  เข้าคูหาเลือกตั้งเราก็คนละ ๑ เสียงเท่ากัน  นะครับนะ

          ผมกลับเมื่อ  ๓๑  ม.ค.๑๖   ท่านให้พักทำเรื่องธุรการ  ๒  สัปดาห์  ทบ.ก็บรรจุเข้ารับราชการในหน่วยเดิม    เลยไม่ได้เห็นบรรยากาศหลังการหยุดยิง   ได้ทราบ  ได้เห็น  ได้ยินอะไร  เล่าไว้ก็ดีนะครับ   ผมว่าน่าจะมีเรื่องสนุกๆ  แปลกๆ  หรืออะไรที่เป็นแง่คิด  หรือคติได้  ลองดูนะครับ  ผมจะพยายามให้ ภูแก้ว  ซึ่งอยู่ต่ออีกปีหนึ่ง  เล่าให้ฟัง  และมาถ่ายทอดต่อ  (ถ้ามีข้อมูลนะครับ)

          ดีแล้วครับที่ปลอดภัยกลับมารับราชการสนองพระเดชพระคุณบ้านเกิดเมืองนอน  "แผ่นดินนนนนน  ของลาวววว      ย่อมเป็นนนน  ของลาววว  อยู่ดี"   นะครับ 

                                                                         อยากพบและคุยด้วยจริงๆ นะครับ

                                                                                                                 ภูสิน

                                                   ***บำเหน็จชีวิต***

      เลือดสีแดงรินอาบปนคราบเหงื่อ      เห็นจนเบื่อกลางดงสงครามบ้า

เสียงโอดโอยโหยครางกลางพนา          รอ ฮ. มาเพื่อรับกลับหลังแนว

    เพื่อนบางคนค้นหาแขนขาเพื่อน       ระเบิดเฉือนเหลือเพียงเสียงที่แผ่ว

ประกายตากล้าตายฉายวาวแวว            หลายคนแล้วลาลับไปกับมัน

     สถานการณ์ผ่านกรำจำเจนัก            เลือดเพื่อรักษ์แผ่นดินถิ่นเนาว์ขวัญ

เข้มและข้นหลั่งโทรมหลังโรมรัน          แสงสีสรรยั่วใจไม่เคยยล

    แม้กระนั้นยังเคยถูกเย้ยเยาะ             คงเป็นเพราะอยู่ไพรไร้เหตุผล

ห่างจากจุดช่องว่างระหว่างชน             สิ่งที่ตนมุ่งหวังพ่ายพังภินท์

    คนเคยคอยกูลเกื้อเอื้อจิตต์เมตต์         ยังตัดเศษไมตรีที่มีสิ้น

โอ้...บำเหน็จแทนค่าล้าชีวิน                 หาพ้นกลิ่นสาบเสื้อของ...เสือพราน

    หยาดโลหิตแห้งกรังแล้วครั้งนี้          พร้อมกับชีวิตหยุดซึ่งจุดกร้าน

แสวงหาแหล่งหลักพักดวงมาลย์             กายพิการเช่นเรา...ใครเขามอง......

...บำเหน็จชีวิต .... เขียนโดย พนักงานวิทยุท่านหนึ่ง (จำสังกัดไม่ได้) ซึ่งในช่วงปลายปี 2515  พวกเรา (หมายถึงพนักงานวิทยุแต่ละกองร้อยทุก B.C.และ B.A.) ที่อยู่ในพื้นที่ ฉ.ก.วีพี ถูกส่งไปเรียนหลักสูตร C.W. ที่ COMMO PARU  บก.สิงหะ ตกเย็นพากันสังสรรค์ตามแต่โอกาส   พอได้ดีกรีก็มีการร่ายกลอนกันสดๆ ผมมีหน้าที่เป็นคนบันทึก เพราะว่าเป็นน้องเล็ก  ปัจจุบันหาต้นฉบับไม่เจอ  แต่มันถูกบันทึกไว้ในสมองของผมมิมีวันลืม  ทุกสิ่งทุกอย่างถูกถ่ายทอดอยู่ในบทกลอนดังกล่าว ....สำหรับคุณ COMBAT TG.39 เงียบเลย อยากโทรคุยด้วย โชว์เบอร์หรือโทร. ที่ 081 - 0589497 ด้วย

 ดีใจมากครับที่ "คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว" คุยมาอีกคนหนึ่ง 

เมื่อกี้ก็คุยกับท่านหนึ่งท่านเป็นนายพลในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว  (ในตอนดอกป๊อป*** และแตรนอน)

นี่ อีก ๒ เดือนกว่าๆ ก็รบใหญ่ที่ทุ่งไหหินแล้วนะครับ   อยากแนะนำพวกเราให้บำเพ็ญกุศลให้เพื่อนร่วมรบที่เสียชีวิตทุกฝ่ายทุกคน  ขอให้เป็นสุขสงบ อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลยนะครับ

                                                               ภูสิน

          ครับ    ไม่ใช่จะภูมิใจเฉพาะผู้ที่ผ่านสถานการณ์นั้นมาแล้ว  เท่านั้น    ผู้ที่ชื่นชมพวกเราก็มีอีกครับ  มีนายพลลาวท่านหนึ่งคุยมาในตอน ดอกป๊อป***และแตรนอน  ไม่บอกว่าท่านคุยและแสดงความรู้สึกอย่างไร   ต้องอ่านเองนะครับ   

          ก็ช่วยประชาสัมพันธ์กันไปก็ดีครับ   พวกเราที่พบเห็นก็จะได้มีที่คุยกัน    ผมไม่ได้เป็นสมาชิกสมาคมนักรบนิรนาม ๓๓๓   เพราะเคยถามถึงกิจกรรม  ก็ไม่มีอะไร  สงกรานต์ก็รดน้ำผู้ใหญ่    แต่ที่จะทำอะไรให้เป็นสาระ  เช่น เรื่องการค้นหาศพเพื่อนที่ตกค้างในพื้นที่การรบต่างๆ  เป็นต้น  ไม่ทราบว่าท่านได้เคยคิดกันหรือไม่     เรื่องนี้จะหวังพึ่งกองทัพบกไม่ได้  เพราะกองทัพบกไม่มีส่วนรู้เห็นเรื่องของคนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว    ต้องเป็นกิจขององค์กรเอกชน  อย่างที่ผมเคยแสดงความเห็นไปแล้ว     ปัจจุบันท่านผู้ใหญ่ในสมาคมฯ ก็ร่วงโรยไปตามกาล  แต่ท่านยังคงมีบารมีอยู่อย่างมาก  หากท่านออกปาก  ผมว่า จะมีผู้ร่วมมือ และสนับสนุนมาก

          พวกเราท่านใดมีความคิด อย่างไรก็คุยกันไว้ (ในนี้ก็ได้)   เวลาต้องการจะได้รวบรวมได้เลยก็ดีนะครับ

                                                                                                                                                    ภูสิน 

          ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ  ทราบว่าเป็น  "ทหารปืนใหญ่ ๑๕๕  บนสกายไลน์"  ไม่ทราบว่าท่านอยู่ช่วงไหน   หากถูกข้าศึกบุกบนเนินสกายไลน์ ๑  น่าจะเป็นช่วงก่อนหยุดยิง  ถามท่าน มาเล่าสู่กันนะครับ  

          อย่าให้ความจริงส่วนหนึ่งสูญสลายไปเลย   ช่วยกันต่อภาพเล็กๆ  ยิ่งได้มากเท่าใด  ก็จะได้ภาพใหญ่ที่สมบูรณ์มากขึ้น  นะครับ

                                                                                                                                        ภูสิน

ขอแถมสักนิด  ในช่วงที่เราอยู่เนิน 1516 วันหนึ่งช่วงบ่ายมีข่าวด่วนส่งจาก บก.ส่วนหลัง แจ้งว่า มี MIG 17ของข้าศึกจำนวน 2 ลำ บินมุ่งตรงมาทางภูผาไซ พวกเรารีบโดดลงคูเรทกันจ้าละหวั่น  สักพักก็มี F4 สองลำ และF105 สองลำ บินมุ่งตรงมาจากล่องแจ้ง  แล้วบินผ่านฐานพวกเราไปทางสนามบินบ้านนา ไม่นานส่วนหลังแจ้งมาว่าเครื่องบินข้าศึกถูกเครื่องบินฝ่ายเราไล่ยิงและบินหนีผ่านทุ่งไหหินมุ่งไปทางซำเหนือแล้ว โล่งอกไปที แต่ก็ทำให้พวกเราขวัญผวาได้เหมือนกัน  ปรากฎว่าระยะหลังๆ MIG17 ของข้าศึกมักจะบินมาปรากฎกายเลยขอบชายทุ่งไหหินเป็นประจำ ไม่ว่าจะแถวๆ ภูล่องมาศ และภูผาไซ ซึ้งบินลึกเข้ามาในเขตยึดครองของฝ่ายเรา  แต่ก็ถูก F4 และ F105 ไล่ยิงเป็นประจำ.... เหลืออีกไม่กี่วันแล้วก็จะถึงวันที่พวกเราสูญเสียกำลังพลในการรบที่ไม่มีวันจะลืมลงได้ ที่ยุทธภูมิที่โหดที่สุดในชีวิตที่ประสพมา นั่นคือ ทุ่งไหหิน ซึ่งข้าศึกเริ่มต่อตีต่อพวกเราเมื่อต้นเดือนธันวาคม 2514 และเริ่มขั้นแตกหักจากวันที่ 17 - 19 ธันวาคม 2514 ทุกที่มั่นก็ต้องแตกสลาย พร้อมกับชีวิตเพื่อน พี่ๆ ที่เคยกอดคอร่วมตายกันมา ขอไว้อาลัยต่อผู้สูญเสียในครั้งนั้นมา ณ ที่นี่ด้วย และอยากจะเชิญชวนเหล่านักรบผู้กล้าที่ยังมีชีวิตอยู่ทำบุญ ตักบาตร อุทิศส่วนกุศลให้เหล่าผู้กล้าของพวกเราด้วยในวันที่ 19 ธันวาคม 2552นี้ด้วย ส่วนผู้เขียนทำบุญอุทิศให้ท่านเหล่านั้นทุกปีอยู่เสมอ...

          ดีครับ   

          ไหนๆ ก็อุทิศส่วนกุศลให้พวกเราแล้ว   หากจะเผื่อแผ่ให้แก่ทุกฝ่าย ทุกท่าน  และขออย่าได้มีเวรแก่กันและกันต่อไป     ก็จะเป็นกุศลแก่ผู้ทำ

ยิ่งๆ ขึ้นไป  นะครับผมว่า

                                                                                                          ภูสิน 

นานๆผมจะมีโอกาสได้เข้ามาเยี่ยมเยียนอดีตผู้บังคับบัญชา....ท่านนักรบรุ่นพี่และเพื่อนๆนักรบจูเนียร์...........ได้อ่านข้อความที่เป็นความหลังเรื่องจริงของพวกเราเหล่านักรบนิรนามเดนตายทุกท่าน ณ Web แห่งนี้........ในรุ่นนักรบรุ่นเยาว์ฝึกทหารเสือพรานค่ายที่น้ำพองรุ่น TG39 ปี 2515 ฉายาขณะฝึกว่า " COMBAT" ข้ามไปรบเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน 2515 ประจำสมรภูมิล่องแจ้ง......ที่ BC605A......ในตำแหน่ง พนักงานวิทยุบก.ร้อย 3 บนฐาน DJ.....ผบ.พันคือ พันเอกสวัสดิ์ ทองเผือก รองผบ.พัน ร้อยเอกณรงค์.......ผบ.ร้อย 3 คือ จ.ส.อ. วีระ ศุภผุชต์........เพื่อนๆผมที่เสียชีวิตอยู่ ณ สมรภูมิที่ลาวเป็นนักรบรุ่นเยาว์ (ทหารกองเกิน) เสียชีวิตดังนี้ครับ บิลลี่ บขส. หรือ บุญส่ง จำปากุล (ใหญ่).......ถูกลูกยาว Jack Pot เสียชีวิตบนฐาน DJ........ทองใบกับไพศาล...Buddy กันและเสียชีวิตแฝด ภายในหลุมนอนของเพื่อนเอง.........บุญส่ง นาคมาก...ถูกจับเป็นขณะขึ้นตีที่เนิน 1978 แล้วหายสาบสูญจนถึงปัจจุบัน........ประสาทสงครามหนึ่งรายคือ เจ้าป้อม...จรินทร์ มากสิณทร์........หลังจากที่กลับเมืองไทยแล้วไปรบใหม่ก็ได้มีโอกาสได้อยู่กับท่านหัวหน้าโสด พลเอกพิชัย ฉินนะโสต (โสด พิชิตศึก) ที่ BC603B.......ประจำที่ฐานช้างแดงหัวสนามบินล่องแจ้ง จนจบภารกิจกลับไทยเป็นทหารชุดสุดท้ายในล่องแจ้งครับเมื่อ 20 พฤษภาคม 2517......

ถ้าเพื่อนๆอดีตผู้บังคับบัญชา หรือเพื่อนๆอดีตนักรบทุกท่านอยากคุยด้วยก็ที่ e-mail address ของผมที่  nk_2498@hotmail.com แล้วพบกันใหม่ครับ............

คุณ COMBAT ขอบคุณมากที่โทรมาคุยกันเมื่อเวลา 15.13 น.วันที่ 18 ธ.ค.52 และยิ่งรู้สึกดีใจมากที่รู้ว่าไปๆมาๆท่าน COMBAT ก็คือ พนักงานวิทยุ ร้อย ปล.ที่ 3 B.C.605A ที่คุยกันทุกคืนสมัยที่อยู่ในสมรภูมิ รักษาสุขภาพด้วย และอย่าลืมเขียนประสพการณ์ลงให้ผู้ที่ได้เข้ามาอ่านได้รู้ว่า ภาระกิจของ B.C.605A เป็นอย่างไรบ้าง

ไม่ทราบว่า  B.C.605A  ไปถึงประเทศที่สามเมื่อไหร่   คงไปเปลี่ยน  B.C.605  ใช่ไหมครับ  

ลองเล่าสู่กันบ้างอย่างคุณนักรบรับจ้าง บอก ก็ดีนะครับ

                                                                              ภูสิน

เรียน คุณcombat

        ช่วยเล่าประสพการณ์การรบที่ภูพันเก้า(เนิน1978)ให้พวกเราได้รับรู้ด้วย  เนินดังกล่าวผมเคยขึ้นไปอยู่และประจัญหน้ากับข้าศึก สุดท้ายพอปรระกาศหยุดยิงพวกเอาธงมาปักใกล้ๆกับฐานเราและได้พูดคุยกันพอสมควร  ยังไงๆก็เขียนเล่าสู่กันฟังด้วย  และขอบพระคุณคุณโรจน์และท่านภูสินด้วย

สวัสดีปีใหม่ครับท่านสมาชิกและอดีตผู้บังคับบัญชาและเพื่อนพี่ๆและอดีตนักรบนิรนามทุกท่าน

     ผมต้องใช้เวลาเตรียมตัวนานหน่อยครับในการเรียบเรียงความหลังที่แม้จะนานเกินกว่า  30 ปีแล้วก็ตามผมไม่เคยลืมเลือนเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้  แต่เพราะผมไม่ถนัดในการเขียนหนังสือและพิมพ์ดีดภาษาไทย

    ผมได้อ่านท่านทั้งหลายที่เขียนลงกันมาแล้ว  ผมขอชื่นชมในความจำและรายละเอียดที่พรั่งพรูออกมาแม้แต่วันที่และเวลาก็ไม่พลาดเลย  ผมคงจะไม่ลงรายละเอียดได้ดังที่ท่านเขียนมานะครับ

    BC 605A  เป็นกองพันที่พวกผมนักรบรุ่นเยาว์ (ทหารกองเกิน) ซึ่งท่านเจ้าของกระทู้ " นักรบรับจ้าง" เขียนมาให้ทราบว่าเป็นทหารกองเกินรุ่นแรกที่ฝึกอยู่ค่ายน้ำพอง  แต่ผมฝึกรุ่น TG39 ฝึกยังไม่ทันครบ 3 เดือนดี ก็ถูกเรียกรวมแถวกันทั้งหมด 3-4 กองพันในคืนวันหนึ่งของเดือนพฤศจิกายน  โดยหัวหน้า "เอี่ยม" ผบ.ค่ายฝึกฯท่านแจ้งว่า  " การสู้รบที่สมรภูมิฯขณะนี้กำลังถึงจุดแตกหัก  ฝ่ายเรามีการสูญเสียและสูยหายไปเป็นจำนวนมาก  จึงต้องมีการปรับกำลังพลเพื่อเข้าไปทดแทนส่วนที่สูญเสียไป "   ท่านจึงประกาศรับสมัครทหารเสือพรานที่กำลังฝึกอยู่ ณ ขณะนี้ ข้ามไปรบก่อนการฝึกเสร็จสิ้น (กำหนด 3 เดือน โดยประมาณ) โดยสมัครใจและลงชื่อไว้ทุกคนที่พร้อมจะข้ามไป

     (ช่วงนั้น...ระหว่างที่พวกเรากำลังฝึก   ผมสังเกตุว่ามีเครื่องบินมาลงบ่อยๆและมีการลำเลียงศพทหารและผู้บาดเจ็บถูกส่งมารักษาพยาบาลที่ค่ายน้ำพองเยอะมาก    อาจจะเป็นเพราะเหตุนี้  ทางหัวหน้าเอี่ยม ท่านจึงได้เรียกประชุมรวมแถว)

     มีหลายกองพันที่เข้ามาฝึกพร้อมกันกับผม เช่น TG40-TG41 และ TG42 (เป็นกองหนุนก็มี)   แต่ส่วนมาก TG39 ของผมสมัครข้ามไปรบก่อนสิ้นกำหนดฝึกแทบหมดกองพัน และถูกส่งไปหลายพื้นที่ คือ เชียงลม  ปากเซ และที่ ฉก VP ที่ล่องแจ้งครับ   ส่วนผมบินข้ามไปเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน 2515 น่าจะเป็น BC 605 เก่า ครับท่าน

     รุ่นผมเมื่อข้ามไปถึงล่องแจ้งแล้ว พักอยู่ที่ บก. ส่วนหลังได้ 2 คืนก็ถูกส่งไปขึ้นแนว   โดยไปนอนรอกันอยู่ที่โรงพยาบาลร้าง หัวสนามบินล่องแจ้ง อีก 2 คืน จึงแยกย้ายถูกส่งขึ้นแนวแต่ละพื้นที่   ส่วนผม ฐานแรกที่ขึ้นไปก็เป็น Delta Juliet (DJ) ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับเนินหัวโล้น (เนิน1978) ครับ

     ส่วนเรื่องการขึ้นตีเนินภูพันเก้า หลังปีใหม่ 2516 จำได้ว่ามี 3 กองพัน ถูกส่งขึ้นตีพร้อมกัน   แต่กองพัน 5 ของผมส่งไปแค่ กองร้อยเดียวและแค่ 1 หมวดครับ  ส่วนกองพันที่ขึ้นตีคนละด้านกับผมนั้นช่วยเตือนความจำผมหน่อยครับว่ากองพันอะไรบ้าง   อย่างที่ผมเรียนให้ฟังตั้งแต่ต้นนะครับต้องเรียบเรียงก่อนครับ....แล้วผมจะมาเรียนนำเสนอในโอกาสหน้าครับ

     ปี 2553 เรามีวันสำคัญที่ผมอยากให้ทุกท่านไปกันเยอะๆก็คือ " วันทหารผ่านศึก 3 กุมภาพันธุ์ " นี้นะครับ ผมและเพื่อนๆรุ่นพี่ๆและอดีตผู้บังคับบัญชาก็ไปกันมากเกือบทุกปี ผม ก็จะได้พบกันหลายท่าน รวมทั้ง หน. ภูเสน ก็พบท่านบ่อยๆ  และอีกหนึ่งงานที่ไม่ควรพลาดก็คือ " วันนักรบนิรนาม 333 "  ก็จะมีพิธีรดน้ำดำหัวอดีตผู้บังคับบัญชาระดับสูงกันทุกปี  ตั้งแต่ก่อตั้ง " สมาคมนักรบนิรนาม 333 " มา  และผมเองก็เคยไปช่วยเหลืองานของสมาคมฯ ตั้งแต่ปีแรก  และได้เคยสวมบทเบาทป็นพิธีกรในงานสำคัญบนเวทีในงานวันนั้นด้วยครับ....อย่าลืมไปร่วมงานทั้งสองงานนะครับ

     สุดท้ายนี้...ผมก็ขออนุญาตถือโอกาสดีในวันขึ้นปีใหม่.......พ.ศ. 2553.......ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก  และทุกๆศาสนาที่ท่านทั้งหลายมีความเคารพนับถือเป็นประเพณี.......จงดลบันดาลให้ท่านและครอบครัว  ประสพแต่ความสุข ความเจริญ สุขภาพแข็งแรง  พลาอนามัยดี  ร่ำรวยเงินทอง  ประสพความสำเร็จในชีวิตครอบครัวและหน้าที่การงานกันถ้วนหน้า  ตลอดปีและตลอดกาลนานเอญ

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ครับ

          เอี่ยม  อดีต ผบ.บี.ซี.๖๐๙  ที่ยอดภูเทิง  เหนือไลอ้อน ที่ผมอยู่นั่นแหละครับ  แต่ตอนนั้นท่านต้องมาราชการ หรืออะไรประมาณนั้นแหละครับ

          คุณ COMBAT  ข้ามไป  ๑๘  พ.ย.๑๕  ก็ไม่ได้เห็นบรรยากาศซำทองนะครับ  ตอนนั้นผมอยู่ที่ "ไทเกอร์" บนสกายไลน์  หรือได้เห็น "การรุกเข้าสู่ซำทอง"    

          คุณ คนดงมูล   ที่คุยถึง"อดีตทหารปืนใหญ่บนเนินสกายไลน์"  ได้พบท่านอีกหรือเปล่า  อยากให้คุยกับท่าน และถ่ายทอดให้ได้ทราบกันแพร่หลาย  จะได้ทราบกันว่า  ขณะที่หน่วยเราเป็นอย่างนี้  หน่วยอื่นเป็นอย่างไรกันบ้าง  อย่าลืมพบและนำประสบการณ์ของท่านมาเผยแพรต่อนะครับ

          ผมพยายามบอกคนที่คุ้นเคยให้เล่าก็รอท่านอยู่  เช่น ภูแก้ว  ซึ่งท่านอยู่ต่อจน "สิงหะ" จบภารกิจ ซึ่งน่าจะมีบทเรียนแปลกๆ บ้าง ถึงแม้ไม่ใช่การรบโดยตรง  ก็ได้ทั้งนั้น  ขอให้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในหมู่ "คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว" ก็สนใจอยากทราบด้วยกันทั้งนั้น   ยิ่งเรื่องความ น่ารัก ของเหล่านักรบ เวลาไม่ได้อยู่ในสนามรบ  ดูจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก   ท่านก็รับปาก  นี่ก็รอท่านอยู่

          เรื่องพบกันในวันทหารผ่านศึก  ใกล้ๆ วัน  ช่วยบอกกำหนดจุด และเวลา ให้ด้วยนะครับ  ผมไม่เคยไป  เดี๋ยวจะกะเร่อกะร่า  สห. เขาจะไล่เอา    แล้วพบกันครับ

                                                                                           ปีใหม่นี้  คิดดี และทำได้อย่างที่คิดนะครับ

                                                                                                                    ภูสิน

สวัสดีปีใหม่ 2553

        ขอให้ท่านภูสิน  คุณCombat  และทุกๆท่านรวมทั้งเหล่าผู้กล้าทั้งหลายจงประสพแต่ความสุข  ความเจริญ ทุกท่าน เรื่องร้ายๆที่ผ่านมามันเป็นประสพการณ์ชีวิตที่มีคุณค่ายิ่ง  น้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้พบได้เห็นเช่นพวกเรา  3 กุมภาพันธ์ 2553 "วันทหารผ่านศึก" คุณCombat ช่วยบอกรายละเอียดด้วย  กลัว ส.ห.เหมือนกัน

เรียน ท่าน "ภูสิน" คุณ "นักรบรับจ้าง" คุณ "สัมพันธ์" คุณ "คนดงมูล" และเพื่อนๆสมาชิกอดีตนักรบ 333 ทุกท่านที่ได้เข้ามาเยี่ยมอ่านกระทู้ใน web นี้

       กำหนดการคร่าวๆของพิธีในงาน "วันทหารผ่านศึก" ทุกๆปี ช่วงเช้า ณ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

    0๖.30 น.  จะมีพิธีทางศาสนาบำเพ็ญกุศลให้แด่ดวงวิญญาณของทหารผ่านศึกผู้กล้า ณ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

    0๘.00 น.   พิธีวางพวงมาลา ณ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ (สมาคมฯและชมรมฯ ต่างๆเข้าร่วมวางพวงมาลาตามกำหนดการที่ได้แจ้งไว้ล่วงหน้า)

                        (ที่จอดรถ บริเวณองค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก หรือบริเวณที่จัดไว้ให้ถัดไป)

        กำหนดการคร่าวๆของพิธีในงานทุกๆปี ช่วงบ่าย ณ กรมทหารราบที่ ๑๑

    ๑๒.00 น.         เลี้ยงอาหารกลางวันที่ กรมทหารราบที่ ๑๑ (บางปีก็ไม่มีเลี้ยงครับ)

    ๑๕ .00 หรือ ๑๖.00 น.  พิธีสวนสนามสดุดีทหารผ่านศึกที่ ลานเอนกประสงค์ ณ กรมทหารราบที่ ๑๑ (นักรบนิรนามฯ ร่วมเดินสวนสนามเป็นลำดับท้ายสุดของแถว)

    ๑๗.00 น.         งานแสดงคอนเสิร์ต ลานเอนกประสงค์ ณ กรมทหารราบที่ ๑๑

    พี่น้องอดีตนักรบนิรนาม เสือพราน และ บก. ๓๓๓ ส่วนมากจะพบกันที่บริเวณทางเข้าอนุสาวรีย์ชัยฯ (ตรงข้าม รพ.เด็ก) ช่วงเช้า ตั้งแต่  0๖.30 น. เป็นต้นไป

    ชุดที่ใส่ไปร่วมงาน (เสือพราน)  ตามแต่จะ Design  by themselves (แต่งชุดลายพรางบ้าง ตามใจ แต่งใครแต่งมัน)  แต่ ถ้าจะวางพวงมาลา

    *  ทหาร ตำรวจ ข้าราชการพลเรือน........เครื่องแบบปกติขาว งดกระบี่ และถุงมือ

     *  พลเรือน...........ชุดสากลนิยม หรือชุดสุภาพ รองเท้าหุ้มส้น

     อย่าลืมไปร่วมงานกันมากๆนะครับ.....จะรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อได้พบปะอดีตนักรบเก่าๆ....ที่ยังเหลือรอดอยู่ ณ ปัจจุบัน ได้เล่าเรื่องราวในอดีต.......แต่โลกยังไม่ยอมเปิดเผย.....!!!!!!!!!

     ขอให้โชคดีตลอดปีใหม่  ๒๕๔๒ ทุกๆท่านครับ

                                                                                                                                       " COMBAT "

ครับ  .  .  . 

บริเวณทางเข้าอนุสาวรีย์ชัยฯ (ตรงข้าม รพ.เด็ก) ๓ ก.พ.๕๓,๐๖๓๐ เป็นต้นไป  ครับ

 (น่าจะเป็น  ร.พ.ราชวิถี  หรือด้านถนนราชวิถี  นะครับ)  

                                                                   ขอบคุณครับ

                                                                             ภูสิน

ในวันที่ 3 กุมภาฯ ปีนี้   ทางกลุ่มของนักรบนิรนามในลาว  เตรียมพร้อมเดินทางไปถวายพระพรในหลวงที่ ตึก 100 ปี รพ.ศิริราช หลังจากที่วางพวงมาลาที่อนุเสาวรีย์ชัยฯแล้วครับ (ประมาณ 0900-1000น.)

กลุ่มของนักรบนิรนามในลาวก็จะเห็นกันง่ายๆ  แต่งกายส่วนมากจะเป็นชุดพรางเหมือนเดิมครับ  ส่วนผม COMBAT ก็จะไปวางพวงมาลาในนามของ " สมาคมมิตรร่วมสมรภูมิ "  ครับ

แล้วพบกันวันนั้นที่งานวางพวงมาลา ตอน 07.00น.

หมายเลขมือถือของผม 087-8053422 ครับ

น่าจะรวมทุกเหตุการณ์ทุกเหตุการณ์แล้วไปคุยกับผู้กำกับหนังทำเป็นหนังน่ะคับช่วงนี้แผ่นดินร้อนการเมืองรุนแรงขึ้นทุกวันให้คนไทยเค้าดูหน่อยว่าใครเป็นเป็นผู้รักษาอธิปไตยตัวจิงไม่ใช้จะมาแอบอ้างกันบนเวทีผู้ชุมนุมถ้าทำได้ก็จะเป็นประโยชน์ไดไม่มากก็น้อยคับ

ลุงผมตายที่ปากเซปี2515คับแม่ผมเล่าให้ฟังถูกซุ่มตีตายบนรถทั้งลูกพี่และลูกน้องคับ

*ผมอยากรู้ว่ารบกันในปี15แล้วปี23เกี่ยวข้องกันด้วยหรือป่าวคับเชื่อมโยงกันหรือป่าวคับแล้วผลเป็นอย่างไรคับ

ถ้าเป็นธุรกิจแล้วมันจะสลับซับซ้อนมากนะครับ

ผมได้ทราบเรื่องทางปากเซจากคำเล่าขานบ้าง  จากหนังสือบ้าง  จึงมีข้อมูลน้อย  ท่านใดอยู่ในเหตุการณ์ เล่าสู่กันไว้ก็จะดีนะครับ

ระยะเวลา  ๘  ปีคงจะมีผลเกี่ยวโยงถึงกันบ้าง  ต้องศึกษาให้ละเอียด  ท่านที่ติดตาม และทราบเรื่องนี้ เล่าสู่กันไว้ก็จะดีนะครับ (อีกแล้ว)

          แต่ละหน้าที่ก็ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองแตกต่างกันไป  เหมือนอวัยวะในร่างกายเรา  นับถือคนดี ที่ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองดีกว่า

                                                                                       ขอบคุณและสวัสดีครับ

"น้องโจ" ครับ

          ดีใจครับที่ได้ข่าวจากคนไทยที่เข้าไปในถิ่นเคยอยู่ อู่เคยนอน   หากมีภาพมาเผยแพร่ด้วยจะเป็นที่ชื่นชอบของประดา  คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว  เป็นที่ยิ่ง   แค่คิดก็ขนลุกแล้วครับ     

          ยอด Sky Line  ที่เห็นขาวๆ  ปัจจุบันต้นไม้คงขึ้นเขียวอุดมสมบูรณ์  แล้วนะครับ    ผมพยายามหาโอกาสมาเที่ยวนานแล้ว  ไม่เหมาะสักที

          หากมีโอกาสมาเที่ยวคงต้องรบกวนขอคำแนะนำจาก คุณ"น้องโจ"  เพราะผมอยู่มาปีหนึ่ง  ไปไหนไม่ถูกหรอกครับ  จะไปไหน มาไหนที ก็ใช้เฮลิคอปเตอร์  หรือไม่ก็เดิน  เดิน  เดิน  

          พี่น้องลาวของเรา  น้ำใจไมตรีดีเสมอ  แต่ถ้ามีใครพูดถึง ทหารไทย  กรุณาช่วยแก้ความเข้าใจของเขาด้วยว่า  ไม่มีทหารไทยมารบในลาว  มีแต่  คนไทยมาเป็นทหารลาว  นะครับ

                                                                ขอบคุณและสวัสดีครับ

คุณน้องโจครับ

                    บริเวณภูหมอก(สกายไลน์)ที่กั้นระหว่างซำทองและล่องแจ้งเป็นสภาพอย่างไรบ้างครับ  อยากรู้จริงๆ  ทุกวันนี้เวลาหลับจะฝันเห็นแต่ ล่องแจ้ง ภูหมอก ซำทอง และบริเวณโดยรอบ ถ้าจะให้ดีคุณน้องโจโชว์เบอร์หน่อยได้ไหม  ยิ่งอยู่ขอนแก่นยิ่งอยากรู้จัก  ถ้ามีโอกาสก็อยากจะไปดูด้วยตาสักครั้ง  หัวหน้าภูสินจัดทัวร์คืนถิ่นสักครั้งคงจะดี (คุณน้องโจโชว์เบอร์มาหาผมหน่อย ที่ 081-0589497 ขอบคุณมากครับ)

คุณน้องโจ

               ผมจำได้ว่าเมื่อช่วงปี49-53 มีบริษัทที่บ้านผมได้รับอนุญาตให้เข้าไปทำไม้ในลาว(ในเครือของ ส.ยางยนต์) เจ้าของบริษัทสนิทกับครอบครัวของผมพอสมควร  ไม่ทราบว่าจะเป็นบริษัทเดียวกับที่ท่านเข้าไปทำร่วมหรือไม่

ผมไม่เคยไปรบหรอกแต่ ตอนนั้นยังเป็นเด็กมาก แต่พอจะทราบเรื่องราวการรบในลาวดี ไม่ว่าล่องแจ้ง หรือปากเซ โดยเฉพาะปากเซ เคยขับรถพาคณะไปเที่ยวมาแล้ว ที่ราบสูงโบโลเว่น สวยงามมากโดยเฉพาะน้ำตก คนลาวเรียกว่า ตาดเยือง ตาดฟาน

ครับ    ก็คุยเล่าเรื่อง ประสบการณ์ ต่างๆ ในปัจจุบัน  หรือหากมีภาพนำมาเผยแพร่ด้วยก็จะดี  นะครับ

ผมไม่เคยลงไปทางปากเซ   ทราบจากคุณแทนฟงอย่างนี้  ชักอยากไปเห็นปากเซ  ซะแล้ว

ถ้าคุณลุงสัมพันธ์ ต้องการอย่างนั้น ก็ด้วยความยินดี ปัจจุบันผมเป็นข้าราชการ ระดับชำนาญการ อยู่มุกดาหาร และเป็นทหารกองหนุน เคยประจำชายแดนด้านอำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ระยะหนึ่ง ไม่เค่อยได้ถือปืนหรอกเพราะแบกวิทยุก็หนักเอาการอยู่แล้ว ตำแหน่งพลวิทยุ ผู้ตรวจการณ์หน้า.ของกองพันทหาร ปืนใหญ่ที่ 6 ตอนนั้นทหารราบจะเป็น กรมทหารราบที่ 16 ที่โด่งดังจากช่องบกนี่แหละ ถ้าคุณลุงสัมพันธ์จะไปปากเซ ถ้าจะให้ดีควรเป็นหมู่คณะจะดีกว่าจะได้ประหยัดค่าใช้จ่าย แต่ถ้าต้องการความเป็นส่วนตัวก็ไม่ป็นไร สถานที่ท่องเที่ยวทางใต้ของลาวที่น่าไป ก็มีหลีผี    คอนพะเพ็ง แต่ผมเข้าใจว่าลุงสัมพันธ์คงอยากไปที่ราบสูงโบโลเว่นแน่ๆ เพราะเป็นสนามรบเก่า ตั้งแต่ปากซอง ห้วยทราย ถนนสายแคบๆ สะพานยังเป็นสะพานเหล็กอยู่ แถวนั้นชาวบ้านมีอาชีพปลูกกาแฟ มานาน ตั้งแต่ฝรั่งเศสปกครอง ดินฟ้าอากาศเหมาะสมเพราะอยู่ในที่สูง ผมยังหาโอกาสไปลาวเหนืออยู่เหมือนกัน ยังไม่เคยไป เขาหินปูนข้างสนามบินล่องแจ้งคงยังอยู่ ถ้าเป็นประเทศไทย คงหมดแน่ๆเพราะเรียนเศษฐศาสตร์อย่างลึกซึ้ง ลุงสัมพันธ์คงแนะนำได้เพราะเคยอยู่แถวนั้นมาก่อน 

มีญาติห่างๆคนหนึ่งเคยไปรบที่ลาว ปัจจุบันพิการ หูหนวก อัลไซเมอร์อ่อนๆ เข้าใจว่าผลพวงจากสงคราม ล่าสุดทราบว่าบวชเป็นพระภิกษุ ลุงสัมพันธ์น่าจะติดต่อ เผื่อมีข้อมูลมาเล่าให้คนไทยได้ทราบอีกมุมหนึ่งของสงครามลาว

ขอบคุณและยินดีมากครับ   เป็นคำแนะนำที่ดีมาก   

ชุดผู้ตรวจการณ์หน้าถือว่าเป็นหู เป็นตา ของทหารปืนใหญ่    พนักงานวิทยุก็เป็นหู เป็นปาก ให้ ผตน. ติดต่อ กับ ศอย.  และที่อื่นๆ ได้  ไม่งั้นก็ใบ้ ก็บอด    ผู้ที่เป็นพนักงานวิทยุ ต้อง  . . .  นะครับ    ตำแหน่งแรกเมื่อผมเข้ารับราชการ ก็เป็นผู้บังคับหมวดสื่อสาร  กองพันทหารปืนใหญ่ที่ ๒๐  อุตรดิตถ์   

หากจำไปก็คงเป็นคณะเล็กๆ  แต่ลำดับคงหลังจากไปทางเหนือก่อน  แต่ก็คงเป็นปีละครับ กว่าจะสะดวก

สำหรับญาติที่กล่าวถึง  ไม่ทราบว่าได้ทำหลักฐานเป็นทหารผ่านศึกไว้หรือไม่   หากเป็นแล้ว องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกเขามีการช่วยเหลือหลายอย่างครับ    ผมยินดีมาก หากจะติดต่อและช่วยเหลือแนะนำท่านได้บ้าง  ช่วยส่งรายละเอียดให้ด้วย  นะครับ

ขอให้คุณแทนฟงและครอบครัว เจริญก้าวหน้าในราชการและงานที่ทำ  มีความสุขในชีวิตทั่วๆ ไป  และ  .  .  .  เจริญในธรรม   

ขอบคุณอีกครั้ง  ครับ    สวัสดีครับ

ถึง ลุงสัมพันธ์

ไปทัวร์ทางเหนือเมื่อไหร่ ผมขอร่วมคณะกับท่านด้วย

สำหรับญาติผมท่านนั้น ไม่ถึงกับลำบากเรื่องความเป็นอยู่ เคยจำพรรษาวัดใกล้บ้านผม ญาติโยมไม่ค่อยให้ความสำคัญเท่าไหร่ เพราะหูหนวก สื่อสารกันลำบาก อายุก็มาก ใบ้***ก็ไม่เป็น แต่ผมคิดอีกว่า ท่านคงไม่อยากบวชตอนที่อายุมากขนากนี้ ที่บวชคงจะอยากอุทิศกุศลให้เพื่อนที่ตาย และฝ่ายตรงข้ามที่ตายเพราะตัวท่าน

ขอบพระคุณที่ท่านอวยพรให้  ตั้งใจเอาไว้ว่าจะทำดีเพื่อครอบครัว ชุมชน และประเทศชาติ เห็นสังคมไทยทุกวันนี้แล้วหดหู่ใจ ประเทศเพื่อนบ้านเขาก้าวข้ามความขัดแย้งแล้ว นับวันจะเจริญก้าวหน้า หรือประเทศไทยจะต้องผ่านจุดนั้นเสียก่อน นึกแล้วเศร้าครับ

ลุงสัมพันธ์ก็เช่นกัน รักษาสุขภาพด้วย

OK  และขอบคุณครับ

ในสากลพิภพนี้ไม่มีสิ่งใดยิ่งใหญ่เท่าพระธรรมของพระพุทธองค์ ครับ

อย่ากังวลเรื่องไกลตัวเกินไปเลยครับ    ความรู้สึกทหาร  คงเหมือนกันทั่วโลก

เชิญอ่าน  Poem Worth Reading    ที่ผมนำมาลงในตอนท้ายบทความล่าสุดของผม  ดอกป๊อป***บาน  แตรนอนดังกังวาลหวานสะท้านใจ      นะครับ    ผมไม่สันทัดภาษาอังกฤษ  อ่านแล้วเลยไม่ซาบซึ้งเท่าไหร่     ลองอ่านดูนะครับ   จะแปลเผยแพร่ด้วยก็ยิ่งดีครับ    สวัสดีครับ 

ขอบอกกล่าวต่อ  อีกครับ  17 ก.พ 54 ผมจะเดินทางไปเชียงขวางครับ??? กลับมา 19 ก.พ 54

ถึง     ลุงสัมพันธ์ ลุงนักรบรับจ้าง และคุณน้องโจ ผมมีกำหนดการไปท่องลาวเหนือแล้ว คงประมาณต้นเมษายนนี้ ครั้งนี้คงจะให้ทัวส์นำทาง คงไม่ขับรถหรือไปเองได้

          ถนนหนทาง  ไม่เหมาะสำหรับคนไม่คุ้นเส้นทาง  เลยตัดสินใจใช้บริการบริษัททัวส์ดีกว่า   สำหรับปลายทาง ยังไม่สรุปว่าจะเป็นที่ไหน  ที่แน่ๆต้องหลวงพระบาง

          เมื่อก่อนมีชื่อเรียกว่า เมืองเซา อยากไปให้ถึงเดียนเบียนฟู จะเก็บภาพซากของสงครามมาฝากทุกท่าน  

ถึง               ลุงสัมพันธ์  ผมเพิ่งกลับมาจักร เมืองลอง ลาวบาว เซโปน เมืองพิน ที่ไปแบบไม่ได้ตั้งใจ มีเพื่อนรุ่นพี่ชวนตัดสินใจปุ้บปั้บ ไม่ได้บอกครอบครัวเลย ที่แรกว่าจะไปแค่สะหวันเขต  เจอคนลาวที่ไว้ใจชวนไปเมืองพระลาน แล้วต่อเซโปน ที่ตั้งเหมื่องทองคำ ทองแดง ยังงัยมาถึงเซโปนไปต่อ เมืองลอง ซึ่งเมืองลองนี้ทางตะวันออกติดชายแดนเวียตนามทางใต้จะติดแขวงสาละวันต่อไปที่ราบสูงโบโรเว่น เมืองปากซอง ปากเซ เมืองลองภูมิประเทศ มีเขาล้อมรอบมีทางเข้าทางเดียวสูงชันและแคบเป็นถิ่นที่อยู่ของ พวกลาวเทิง กับภูไท แต่ลาวเทิงจะมากกว่าที่สำคัญเมืองนี้จุดสำคัญอยู่ที่เส้นทางโฮจิมินส์ หรือโฮจิมินส์เทรล สภาพเดิมของถนนที่รักษาไว้ยาวประมาณ 1 กม. จะเป็นก้อนหินเล็กๆเรียงกันโดยใช้แรงงานคนละเอียดน่าเทิ่งมาก ส่วนที่เหลือมีการสร้างเส้นทางใหม่ทับเสียแล้ว มีภาพมาฝาก 2ภาพ ขอเวลานิด ส่วนที่เหลือกล้องมีปัญหาน่าเสียดาย ลาวเทิงกลุ่มนี้จะเป็นแนวร่วมของ เสธฯดำ จากกระทู้ตี๋น้อยหรือไม่ ผมไม่มีข้อมูลเพราะยังไม่กล้าซักถามกันเรื่องการเมือง 3 วัน 2 คืน สนุก ตื่นเต้นปนกันไป ระยะทางจากสะหวันเขต ประมาณ 170 กม.

สะบายดี  คุณแทนฟง

          น่าสนุกนะครับ    ผมได้ข่าวว่า  จีนกำลังสร้างรถไฟความเร็วสูงให้ลาว    กรมรถไฟหลวงในสมัยเสด็จในกรมพระกำแพงเพชรฯ  เราภูมิใจว่าใช้รถจักรดีเซลเป็นชาติแรกในทวีปเอเซีย     ต่อไป  เราคง  .  .  .  ?   ว่า  เรายังคงใช้รถจักรดีเซลเป็นชาติสุดท้ายในทวีปเอเซีย      ครับ  .  .  .  ผมรู้สึกว่า  ลาวไม่กลัวความเจริญ   ลาวไม่กลัวความรวย

           แฟนๆ หลายคนคงอยากเห็นถนนแฮนด์เมด       โฮจิมินส์เทรล สภาพเดิมของถนนที่รักษาไว้         ครับ

          ขอบคุณมากครับ    คอยดูภาพกัน  นะครับ                          

          คืนนี้เขาว่าพระจันทร์ใกล้โลกที่สุด  เห็นดวงโตกว่าวันเพ็ญตามปรกติ  Super Moon      พอดีตื่นมาเลยได้ดู  เห็นทรงกลดด้วย 

                                                                                                     สวัสดีครับ

ขอบคุณครับ

          เป็นประสบการณ์หนึ่งของผมเท่านั้นเอง    หากเป็นประโยชน์ก็ยินดีมาก  และยินดีรับคำแนะนำ ความคิดเห็น  ฯลฯ  จากทุกท่าน ครับ

                                                                                       ขอบคุณ และสวัสดีครับ

                                                                                                                  ภูสิน

ถึง ลุงสัมพันธ์     

                      ต้องขออภัยที่ยังไม่ได้ลงรูปภาพเพราะผมคงเป็นคนสมัยเก่าอยู่ ขอแก้ไขชื่อเมืองที่บอกเพราะตัวหนังสือลาวยังอ่านไม่ชัดเจนนัก ปลายที่ผมไปนั่นเป็น เมืองนองไม่ใช่เมืองลอง เมืองนองคล้ายๆเมืองลับแล กว่าจะเข้าไปได้ ต้องเดินทางผ่านสะพานแขวนบ้าง สะพานเหล็กแคบๆบ้าง ชุมชนลาวเทิงที่อยู่ยังล้าหลังมากต่างจากชุมขนผู้ไท  ชนเผ่าบรรพบุรุษของผมเอง ชนเผ่าภูไท บางคนเรีนกผู้ไท ที่จริงถ้าจะเรียกให่ถูกต้อง ภูไท เป็นชนเผ่าที่ชอบอาศัยพื้นมราๆเป็นติดภูเขา จะมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่าลาวเทิงมาก แต่แปลกที่เจ้าเมือง ส่วนใหญ่จะเป็นลาวเทิงชาวบ้านแถบนั่นบอกว่าถ้าไม่ใช่ลาวเทิงเป็นเจ้าเมือง จะมีอายุไม่ยาวจะตายด้วยสาเหตุใดไม่มีใครทราบ สันนิฐานต่างๆนาๆ ผมไปแบบไม่ตั้งใจ ไม่มีพาสปอร์ส  แต่ใช้บอดี้พาสแทน ใช้ได้ 3 วัน 2 คืนพอดี ที่ไปด้วยกันมีที่เป็นคนไทย 2 คน ไปรับน้องคนลาวที่ เซโน 1 คน ที่พระลานไซ 2 คน ที่เซโปน 1 คน รวม 6 คน น้องคนลาวที่ 4 คน เคยออกฝึกงานด้านสาธารณสุขในเมืองนองมาก่อนแล้วจึงคุ้นเคยคนที่นั่นเป็นอย่างดี คนที่ต้อนรับจะเป็นรองเจ้าเมือง และคณะกรรมการประชาชนฝ่ายต่างๆจำไม่ได้ ผมอยากชวนลุงสัมพันธ์อีกครั้งถ้ามีโอกาส น้องคนลาวยังโทรติดต่อผมเป็นประจำจะได้เตรียมตัวดีๆในการเก็บข้อมูลให้มากๆ ไม่อยากให้เหมือนรอบเข้าแล้ว เก็บภาพได้แค่ 2 ภาพ ที่เหลือกล้องญี่ปุนงอแง้จบกัน  ลืมบอกไป น้องคนลาวทั้ง 4 คนเป็นนักเรียนพยาบาลสาวฝึกงานน่ารักมาก  ลาวใต้ ลาวกลางไปมาแล้ว แต่ลาวเหนือเอาไว้โอกาสต่อไป คงไม่นานเสร็จผมแน่ 

  คนถาม  สะบายดีอยู้บ่    คู่สนทนาจะตอบว่า โด๋ย

สะบายดี  คุณแทนฟง

          ถึงแม้ว่าไม่มีภาพ  แต่เรื่องที่เล่าก็เป็นสาระ  และเป็นประโยชน์  ครับ

          เมืองลับแลของเรา  ผมได้อยู่เมื่อจบ ไปรับราชการ  พวกเราพักบ้านในซอย ที่ตำบลศรีพนมมาศ  เช้าๆ ได้ยินเสียงกระดึงผูกคอวัว ลากล้อ มีแค่ล้อ และแคร่ ผ่านบ้านทุกเช้า  มีน้ำบ่อให้ตักใช้  แต่หนทางเข้า - ออกสะดวกครับ  ปัจจุบันคงเปลี่ยนแปลงไปมาก     อ่านที่คุณแทนฟงเล่าเรื่องเมืองนองแล้ว  ต้องหาโอกาสไปสักเทื้อ

          ชาวภูไทในบ้านเรา  ผมเคยไปที่เรณูนคร  (คงเป็น สิบกว่าปีแล้วละครับ)  ผู้หญิงสูงอายุ  เกล้ามวย  สวมเสื้อคอกลม แขนกระบอก  นุ่งซิ่น    คล้ายๆ ชาวลับแล  บรรยากาศเรณุนครก็คล้ายเมืองลับแลครับ

          ดีครับ  รักษาสัมพันธไมตรีกันไว้  การเมืองระหว่างประเทศเป็นเรื่องหนึ่ง  ความสัมพันธ์ของส่วนตัวเราเป็นอีกเรื่องหนึ่ง  คนละระดับ  คนละเรื่องกัน    หากผมมีโอกาสไป  คงต้องรบกวนขอคำแนะนำจากคุณแทนฟงด้วย    ขอบคุณไว้ล่วงหน้าก่อนเลย

                                                                                                          สะบายดี

สวัสดีครับ  คุณวิวันดา

          สวัสดีกันก็พอครับ  อย่าถึงกับ กราบกรานกันเลย    สนิทสนม  เป็นกันเองดี  นะครับ

          ยินดีครับ  ที่ได้รู้จักคนคอเดียวกัน  เราคงต้องขอบคุณท่านเว็บมาสเตอร์  ที่เปิดเว็บนี้เป็นที่ให้ได้พบ - รู้จัก - แลกเปลี่ยน - เผยแพร่ เรื่องที่เป็นประโยชน์แก่กัน  (พาดพิงหน่อยครับ)    คิดอยู่ว่าหากผมแปลได้แข็งแรงกว่านี้  คงอ่านอะไรๆ ได้สนุกกว่านี้มาก   

          และยินดีด้วยในงานที่คุณวิวันดา  ได้ทำมาแล้ว  และกำลังทำอยู่

          ผมมีหนังสือเกี่ยวกับเรื่องเกี่ยวกับราชวงศ์โรมานอฟ เรื่องหนึ่ง   "ย่ำสนธยา โรมานอฟ"  รศ.ประทุมพร  วัชรเสถียร หรือ "ดวงใจ" เขียน   แต่ยังอ่านไม่จบเลย    หากคุณวิวันดาทำอีก  จะเป็นเรื่องดีมาก  ราชวงศ์นี้นับว่าได้ช่วยประเทศไทยไว้ครั้งรัชสมัยสมเด็จพระปิยมหาราช  นะครับ

          เรื่องที่จะเผยแพร่  ในห้องประวัติศาสตร์ แห่งพันทิบ ดอท คอม.. ก็ยินดี  ครับ    และหากจะมีท่านใดสนใจนำลงตีพิมพ์ในหนังสืออะไรๆ  ก็จะยินดียิ่งขึ้นไปอีก ครับ

                                                                                                 ขอบคุณ  และสวัสดีครับ

                                                                                                                      สัมพันธ์  แจ้งเจนเวทย์ 

คุณวิวันดา  ครับ

          รบกวนนิดนึง    หากจะนำไปเผยแพร่ต่อ  กรุณาเรียงลำดับ  ตามนี้  เพราะก่อนที่จะเกิดมี "คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว" นั้น  มีเหตุการณ์ก่อนๆ เกิดขึ้นแล้ว    ผู้อ่านจะได้เห็นภาพตามลำดับก่อนหลัง    และ กรุณาทำความเข้าใจกับผู้อ่านว่า  "ไม่มีกองทัพไทย - ทหารไทยไปรบในลาว"    

          ก่อนที่จะเกิดมี  "คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว"  กองทัพบกได้ส่งหน่วยทหารปืนใหญ่ ไปใน "ประเทศที่สาม"  แล้วจึงเกิดมี  "คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว"  ขึ้น 

          ลำดับเหตุการณ์จะเป็นดังนี้

เริ่มด้วย  .  .  .

          STAR SHINE

          ระหว่างช่วงดวงดาวไม่ฉายแสง - ดาวเดือนก็เลื่อนลับ

          SUNRISE - พระสุริยนจะเยี่ยมยอดยุคนธร

          SUNRISE - การเข้าตีภูกูด (ครั้งที่ ๓)

          เอวีพี - ๑ ซำทอง

          เอวีพี - ๑ ภูล่องมาด - บ้านนา

          ปากเซ มกราคม ๒๕๑๔

          ทุ่งไหหิน ๒๕๑๔

          เอสอาร์-๑

          . . . ผ ม ยั ง จำ ค ว า ม รู้ สึ ก นั้ น ไ ด้ จ น ทุ ก วั น นี้ . . .    (เริ่มเป็นตับ "คนไทยในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว" ก็ว่าไปตามลำดับที่ผมได้ลงไว้แล้ว)

                                                                                   ขอบคุณ และ  สวัสดีครับ

ครับ

ขอบคุณครับ

          อย่าถือว่าเป็นเรื่องร้ายเลยครับ  อย่าลืมว่า  "ผู้ที่ผ่านวันนี้ไปได้ จะยืนอย่างระทึกใจ  เมื่อวันนี้ถูกกล่าวถึง"   ครับ  เราเป็น คน ในวันนั้น

          แม้ไม่มีใครกล่าวถึง  เราก็ รู้ และ .  .  .  ของเราเองนะครับ

                                                                                                      ภูสิน

ขอบคุณมากครับ  ถ้าเป็นไปได้ผมว่าส่งให้ท่าน สัมพันธ์(ท่านภูสิน)ได้ยิ่งจะเป็นการดี  เพื่อท่านจะได้นำลงในนี้ให้ทุกคนได้เห็นด้วยกัน ส่งเป็น e-mail ก็ได้ ที่  Samphan_Chaeng@hotmail.com  ขอบคุณล่วงหน้าครับ

ถึง ลุงสัมพันธ์

ผมกู้ภาพถ่ายเส้นทางโฮจิมินส์ เทรล ได้แล้ว กำลังพยายามนำภาพลงเว็บ ขอเวลาอีกนิด จะเป็นภาพเป็นพื้นที่โล่ง มีเส้นทางใหม่เป็นลูกรังเลียบข้าง ค่อนข้างทรุดโทรม มีรั้วแผงเหล็กกั้น แต่คนและสัตว์ ยังสามารถข้ามได้ แต่ถ้ายังลงภาพในเว็บไม่ได้ อาจจะขอส่งภาพนี้ทางอีเมล์ แต่ภาพลูกระเบิดที่ทิ้งจากเครื่องบิน น่าจะกู้ไม่ได้ ระเบิดที่พบในพื้นที่เมืองนอง มีทั้งที่มีคลีบ,บางลูกคล้ายแคปซูล,บางลูกดูคล้ายถังแก็สลูกโป่งสวรรค์  ชาวบ้านนำมาทำเสาบ้านก็มี เห็นแล้วขนลุก ยังไม่มีโอกาสไปเที่ยวทางภาคเหนือของลาว ท่านใดมีกำหนดการช่วงนี้ ขอร่วมคณะด้วยจะขอบคุณมาก แต่ถ้าท่านสมาชิกท่านใดต้องการไปเที่ยว ภาคกลาง ภาคใต้ของลาวยินดีเป็นคนนำทางโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย แต่ขอเป็นช่วงเทศกาลจะหยุดยาว ไม่ต้องลากิจ แต่ทางเหนือไม่เคยไปจริงๆ

ขอรบกวน ท่านผู้ใหญ่ ทหารกล้า ทุกท่านที่เคยผ่าน สมรภูมิ มาครับ สอบถามหน่อย ครับ  คุณพ่อ ผม เคยร่วมรบ ภารกิจ รบนอกแบบ  ป้องกันและปรามปรามผู้ก่อการร้าย คอมมิวนิส  สังกัด บีซี ๖๐๘ จบภาระกิจ  1 ต.ค 2517  (ค่ายน้ำพอง)  ไม่ทราบว่า มีท่านได อยู่หน่วยเดียวกันบ้างใหม ครับ ตอนนี้ ผมต้องการ ทำใบทหารผ่านศึกให้ คุณพ่อ ครับ เนื่องจาก ครั้งแรก ไม่เคยทำไว้ ตอนนี้ อายุ เข้า 70 ละคับ ผมอยาก ทราบข้อมูล อื่นๆ ด้วย เนื่องด้วย เอกสาร ส่วนตัว หาย หมด เหลือ แค่ใบจบภาระกิจ และใบประกาศเกียรติคุณ (ราชการพิเศษ  รบนอกแบบ) ถ้าท่านใดมีขอ้ มูล รบกวน หน่อยน่ะครับ  0918724227 

 คุณพ่อของดิฉันเป็นอดีตทหารผ่านศึก รุ่นสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งเคยไปเข้าร่วมในภาระกิจปลดอาวุธที่เกาหลี ประมาณปี2495-96 ปีที่ดิฉันเกิดพอดี

หลังจากท่านกลับมาเข้ารับราชการทหารอยู่ไม่นาน เกิดเหตุการณ์ไม่สงบในลาว ท่านก็ได้เข้าร่วมกับกองกำลังหน่วยรบพิเศษของไทย โดยทิ้งใบลาออกและยศตำแหน่งไว้ที่ทำงานเหมือนที่นักรบนิรนามทุกๆท่านได้กระทำไว้ คุณพ่อทำงานเป็นล่ามให้กับหน่วยJUSMAGตั้งแต่ปี2507-2510 ที่เวียงจันทน์ และเป็นครูฝึกอาวุธให้ทหารลาวเพื่อสู้รบกับทหารเวียตนามช่วงปี2514-2516 ทางชายแดนจ.อุบลราชธานี นี่เป็นความทรงจำล้วนๆที่ดิฉันจำได้ในตอนนั้น เพราะเอกสารทุกอย่างที่คุณพ่อมี เป็นความลับสุดยอด ไม่มีใครในครอบครัวทราบที่มาที่ไปของท่านเลย

จากการได้อ่านบทความของเว็บบอร์ดแห่งนี้ ทำให้ดิฉันได้ปะติดปะต่อ ความเป็นมาของประวัติคุณพ่อว่า น่าจะมีส่วนร่วม ในการรบสมรภูมิล่องแจ้งด้วย

ปัจจุบันท่านเสียชีวิตไปแล้วในวัย77ปี เมื่อสิบกว่าปีที่ล่วงมาแล้ว ถ้าท่านอยู่ปัจจุบันก็คงมีอายุ88ปี

ดิฉันแค่อยากจะแสดงความคิดเห็นในฐานะลูกทหารเก่า ยินดีที่จะได้เห็นการเล่าขาน สดุดีวีรกรรมของนักรบนิรนามเหล่านี้ ให้คนรุ่นหลังๆอย่างเราได้ตื่นรู้และตระหนักถึงความเป็นมาและเป็นไปของบ้านเมือง และประเทศเพื่อนบ้านAEC ว่าได้ผ่านพ้นวิกฤติสภาวะสงคราม มาได้อย่างไรบ้าง จนถึงทุกวันนี้

สุดท้ายขอคารวะ ขอบคุณทุกๆท่านที่ได้เข้ามาแชร์เรื่องราวที่นี่ เขียนมาอีกเยอะๆนะคะ จะรอติดตามผลงานเป็นแฟนคลับท่านตลอดไป

 ขอสดุดี กราบคารวะท่านคุณลุง คุณพี่ ทุกๆ ท่านในสมรภูมิล่องแจ้งและสมรภูมิอื่นๆในลาวด้วยครับ ผมอ่านแค่เรื่องราวย่อๆในการสู้รบในสมรภูมิล่องแจ้งยังไม่ครบทุกช๊อตยังขนลุกเลย  ผมมีพี่ชายผมเป็นทหารช่างที่ค่ายสุระนารี แม่ย่าโม โคราช ช่วงนั้นปี พ.ศ. 2515 ผมยังเด็กๆอยู่ เข้าโรงเรียนชั้นประถมปีที่ 1 ครับ ถ้าผมเกิดทันช่วงนั้นคงต้องไปสัมผัสชีวิตนักรบเช่นพวกท่านครับ