4. H a v e   G u n   -   W i l l   T r a v e l

ภูเขาสูง แผ่นดินกว้าง  ทางไม่มี

         สู่  ล่องแจ้ง  แล้ว    ยังไม่ได้รับปืนใหญ่    หน่วยปืนใหญ่เดิมที่รุกลงไปในทุ่งไหหินยังนำกระสุนไปไม่หมด   ตกค้างอยู่ที่ที่ตั้งยิงเดิมอีกจำนวนหนึ่ง     ตามแผนของ บก.สิงหะ  จึงให้ ร้อย.ป.๑๕๕ ของ บีเอ ๖๓๖  เคลื่อนย้าย  สู่ เขาสูง   ในวันที่ ๒๗ กรกฎาคม  เพื่อรักษาที่ตั้งยิงเดิม และจัดการส่งกระสุนที่ตกค้างอยู่ไปให้หน่วยที่ย้ายไปแล้ว   (คือ บีเอ ๖๓๕)    แต่ก็เลื่อนไปเป็น   วันที่  ๒๙  กรกฎาคม   ช้าไป สองวัน    เนื่องจากสภาพอากาศไม่เอื้ออำนวยให้เฮลิคอปเตอร์เคลื่อนย้ายได้   ให้เข้าใจง่ายๆ ก็ว่า อากาศไม่เปิด นั่นแหละครับ  ก็ไม่เสียหายอะไร  เพราะอากาศปิดเฮลิคอปเตอร์ทำงานไม่ได้  แต่พวกเราเข้าไปเดินศึกษาสภาพบ้านเมืองล่องแจ้งกันได้บ้าง

          ฐานซีบรา คือ เขาสูง   ที่พวกเราเคลื่อนย้ายไปนี้  เป็นที่ตั้งยิงปืนใหญ่ขนาด ๑๕๕ มม.ของ บีเอ ๖๓๕   ซึ่งเปลี่ยนที่ตั้งยิงรุกหน้าไปสร้างที่ตั้งยิงใหม่ในทุ่งไหหินแล้ว   อยู่ทางทิศเหนือของสนามบินล่องแจ้งประมาณ  ๑๐ กม.  สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ  ๑,๘๐๐ เมตร  ลมพัดแรงเกือบทั้งวัน   มองไปทางไหนก็เห็นแต่ยอดเขา ทุกทิศทุกทาง                                                                                    

 

 

พระภูมิที่ฐานซีบรา  อยู่เหนือเมฆ  สูง และ หนาว

 

          งานหลักของพวกเรา บีเอ ๖๓๖/๑๕๕ ที่เนินซีบรานี้  ก็คือ ส่งกระสุนปืนใหญ่ที่เหลืออยู่ไปให้ที่ตั้งยิงใหม่ในทุ่งไหหินอย่างที่ได้ว่าไว้ในตอน จากเขาสูงในทุ่งไหหิน แล้ว   บริเวณพื้นที่กว้างขวาง  มีน้ำ ไฟ  พร้อม  แต่เป็นน้ำฝน   ยิ่งช่วงนี้เป็นฤดูฝนด้วยแล้ว น้ำเหลือเฟือ แต่ไม่มีน้ำท่วม และ ไฟตะเกียง  นะครับ   ติดต่อกับโลกภายนอกด้วยวิทยุ  และมึสนามให้เฮลิคอปเตอร์ลงจอดได้  เพราะทางไม่มี    ที่ฐานซีบรานี้ ชื่อ  RJ   ทุกฐานที่มีสนาม ฮ. จะต้องมีชื่อเป็นอักษรโรมันสองตัว  แล้วทำเครื่องหมายไว้ที่พื้นดินตัวโตโต  เวลาพูดกับนักบิน เขาไม่รู้ว่าฐานไหนอยู่ไหนหรอกครับ ต้องบอกด้วยชื่อที่เป็นตัวอักษรสองตัวที่ว่านี่แหละ       ส่วนอาหารการกิน นั้น  หน่วยส่งกำลังบำรุงที่ล่องแจ้งส่งมาให้ทางเฮลิคอปเตอร์ เมื่อส่งของให้ซีบราแล้ว  เขาก็รับกระสุนไปส่งที่ทุ่งไหหิน     ที่อยู่ของพวกเราคือ บังเกอร์เดิม  ใช้เป็นที่นอน  เพราะมีกระสอบทรายพอกันหนาวได้บ้าง   เวลากลางวันก็ออกกำลังกายกันบ้าง   และใช้ร่มที่เครื่องบินส่งของกางใช้เป็นที่พักผ่อน 

          และเนื่องจากฐานซีบรานี้สูงมาก  และ บก.ป.สิงหะ ยังไม่สามารถติดต่อกับหน่วยป.ในทุ่งไหหินได้โดยตรง  เพราะฝ่ายเรารุกเร็วมาก จนพัฒนาขีดความสามารถเรื่องการติดต่อสื่อสารไม่ทัน   ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า  ทาง บก.ป.สิงหะ จึงสั่งการให้ฐานซีบราทำหน้าที่ สถานีวิทยุถ่ายทอด  ให้ บก.ป.สิงหะ กับหน่วยป.ต่างๆ ในทุ่งไหหิน  ในระหว่างที่ บก.ป.สิงหะกำลังพัฒนาการติดต่อสื่อสาร อีกด้วย          ผมพอมีรูปถ่ายอยู่บ้างลองดูนะครับ 

         

        

 

 

 

 

 

  

นี่ไงครับ  บังเกอร์ที่เป็นที่นอนของพวกเรา  มีกระสอบทรายกันกระสุนทั้งด้านข้าง และหลังคา ซึ่งต้องคลุมด้วยแผ่นพลาสติกและผ้าใบหนาๆ อีกชั้นหนึ่งเพื่อกันฝน  (ภาพซ้าย)

 

 ส่วนภาพขวา คือผ้าร่มที่ใช้ส่งของลงมาแล้วชำรุด ใช้อีกไม่ได้ ก็เอากางกันแดดเป็นที่อยู่เวลากลางวัน     ส่วนร่มที่ยังใช้การได้ก็ส่งคืนไปเวลา ฮ.มาส่งของ

 

 

 

 

 

 

 

 

ที่ตั้งปืนใหญ่ ต้องขุดเป็นหลุมลงไป  (ฮ. ยกรถแทรกเตอร์มาขุดให้นะครับ)  เมื่อไม่มีปืนใหญ่ก็ดัดแปลงเป็นที่เก็บน้ำฝน  แล้วใช้สายยางดูดเอาไปใช้  โดยไม่ต้องเปลืองพลังงาน    เห็นสายยางอยู่มุมล่างขวาในภาพซ้าย

ส่วนภาพขวา คือ สมบัติพัสถาน ที่ต้องส่งไปให้หน่วยในทุ่งไหหิน

 

 

 

 

เสาอากาศสูงที่เห็นข้างหลังนั่นแหละครับ ที่ทำให้สามารถทำหน้าที่ สถานีวิทยุถ่ายทอด ให้ บก.ป.สิงหะ ติดต่อกับหน่วยป.ในทุ่งไหหินได้

 

 

          และแล้ว . . . ทชล.๒ ก็หาปืนใหญ่ขนาด ๑๕๕ มม.มาให้ บีเอ ๖๓๖/๑๕๕ ได้ และการเตรียมการทำที่ตั้งยิงในทุ่งไหหินก็เสร็จพอที่จะใช้ตั้งยิงได้  ทาง บก.สิงหะก็สั่งการให้ บีเอ ๖๓๖/๑๕๕ เคลื่อนย้ายกำลังพลไปเตรียมการ และเตรียมรับปืนใหญ่ที่ที่ตั้งยิงในทุ่งไหหิน  ใน วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๑๔    แต่ยังมีกระสุนเหลืออยู่อีก  และที่ตั้งยิงใหม่ก็ยังไม่มีปืนใหญ่ให้ผมไปอำนวยการยิง   ผบ.ร้อย (ภูเวียง) จึงให้ผม กับรี้พลสกลไกรอีก ๔๐ กว่าคน อยู่ที่ซีบราเพื่อจัดการเรื่องกระสุนต่อไป 

. . . แล้วกัน  . . . ยังไปบ่ถึงทุ่งไหหิน อีก น้อ . . . 

 

          ครับ . . . เมื่อยังไม่ได้ไปทุ่งไหหินกะเขาก็ศึกษาภูมิศาสตร์ ภูมิประเทศพระราชอาณาจักรลาวไปพลางๆ ก่อนดีกว่าปล่อยเวลาผ่านไปเปล่าๆ   เพราะตอนที่อยู่กันทั้งกองร้อย คนมากก็มีเรื่องอื่นต้องทำมากมาย เลยไม่ค่อยมีเวลา     ครั้นเหลืออยู่ ๔๐ กว่าคน กระสุนเหลือน้อย   มีหัวหน้า คนเดียว ก็มีเวลาเหลือมาก ศึกษาได้สะดวก เรียกว่าโอกาสอำนวย แหละครับ

 

 ลักษณะภูมิประเทศ  พระราชอาณาจักรลาว    

          ทางเหนือส่วนใหญ่เป็นป่าไม้ทึบ และภูเขาสูงสลับซับซ้อนกันหลายเทือก และที่ราบสูงมีภูเขาสูงล้อมรอบ  ความสูงเฉลี่ยประมาณ ๑,๐๐๐ เมตร   มีแม่น้ำไหลผ่านเป็นธารลึกระหว่างภูเขา    ทางตะวันออกเป็นเทือกเขาทอดตัวตามแนว เหนือ - ใต้   เป็นพรมแดน ลาว - เวียดนาม   ลาดเอียงไปทางตะวันตก  ซึ่งเป็นพื้นที่ราบ  มีลำธารมาก  และไหลลงสู่แม่น้ำโขง  ซึ่งบางส่วนเป็นพรมแดน ไทย - ลาว   เหมาะแก่การเพาะปลูก   แต่ก็มีพื้นที่ราบเพียงประมาณร้อยละ  ๒๐ เท่านั้น   เช่น  ที่ราบตามลำแม่น้ำโขง   ส่วนใต้เป็นที่ดอน   และส่วนใหญ่ยังเป็นป่าไม้หนาทึบ

          ผมมีแผนที่ตอนเหนือของพระราชอาณาจักรลาวมาแสดง  แต่อาจจะดูยากสักหน่อย  แต่ถ้าขยายออกมาจะชัดเจนขึ้น   จะเห็นภูเขาอยู่ทั่วไป   ถนน  และ แม่น้ำ ลำธาร  ดูได้ง่าย

 

 

 

 

 

ทุ่งไหหิน   แสดงด้วยสีน้ำเงินในแผนที่  

 

ทุ่งไหหิน   Plaine Des Jarres - PDJ

          เป็นที่ราบ ประมาณ ๒,๕๐๐ - ๓,๐๐๐  ตารางกิโลเมตร  ในแขวงเชียงขวาง  (Xiangkhoang  ลาวออกเสียง เชียงขวง)   อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของฐานซีบรานี้ประมาณ ๒๐ กม.   และอยู่ทางตะวันออกของ อ.เชียงคำ จว.เชียงราย  ประมาณ ๓๐๐ กม.     ล้อมรอบด้วยภูเขาสูง   เช่น 

          ด้านเหนือ  มีภูเก็ง  Phou Keng  สูง ๑,๔๓๓  เมตร    เชิงภูเก็งมี เมืองพั้น  Moung Phanh   บ้านทั่ง   Ban Thang    จากภูเก็งไปทางตะวันออกอีกประมาณ ๒๐ กม. เป็นเมืองพงสวรรค์  Moung Phong Savan    

          ด้านตะวันออก  มี ภูเทิง  Phou Thuang  สูง  ๑,๕๘๔ เมตร   จากภูเทิงไปทางตะวันออก ประมาณ ๒๐ กม. เป็น เมืองเชียงขวาง  Xiangkhoang    

          ด้านใต้  มี  ภูผาไซ   Phou Phaxai  สูง ๒,๑๐๐ เมตร   ภูผาไซ นี้ก็เป็นเทือกเดียวกับฐานซีบราที่นอนเฝ้ากระสุนอยู่นี่แหละครับ   ฐานซีบราอยู่ห่างจากภูผาไซประมาณ ๑๐ กม.ไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเล็กน้อย   ทางตะวันตกเฉียงเหนือของภูผาไซ ประมาณ ๒๐ กม. หรือทางทิศเหนือของฐานซีบราไปประมาณ ๑๒ กม. เป็น บ้านนา    ทางตะวันออกของภูผาไซ  เป็น ภูหลวง Phou Louang  สูง  ๑,๖๘๕ เมตร      

          บริเวณกลางทุ่งไหหิน มี ภูเซอ  Phou Seu  สูง  ๑,๖๕๔ เมตร     

          ส่วนแม่น้ำ ลำธาร  ที่สำคัญก็มี    น้ำงึม  Nam Ngum   ไหลมาจากภูเขาแถบเมืองเชียงขวาง อ้อมผ่านไปทางเหนือของทุ่งไหหิน แล้ววกลงใต้   เลี้ยวไปทางตะวันตก  แล้วก็วกมาทางตะวันออก  ลงใต้ผ่าน  ซำทอง    (ประมาณ ๑๐ กม.ทางตะวันตก), ล่องแจ้ง    แล้วลงใต้ไปจนถึงเขื่อนน้ำงึม ทำไฟฟ้าส่งขายประเทศไทย    นอกจากน้ำงึม ก็มี น้ำแสน  Nam Sen   น้ำเทือง  Nam Thoung   น้ำเสียม  Nam Siam   และ อื่นๆ อีกหลายสาย  ไหลลงน้ำงึม     

          มีสนามบิน อยู่ทั่วไปในทุ่งไหหิน      ถนน  เท่าที่ศึกษาในแผนที่มีเครื่องหมายว่าเป็นถนนอยู่ทั่วไป และไปถึง เชียงขวาง เมืองสุย   และสามารถติดต่อกับเวียดนามเหนือได้     ถึงแม้ว่าจะไม่มีถนนในทุ่งไหหินเลยก็ตาม รถถังก็วิ่งได้สบาย อยู่แล้ว 

 

 

   

 

 

ผมก็ได้แต่ รอ รอ รอ ว่าเมื่อไหร่จะได้ไปอำนวยการยิงปืนใหญ่ในทุ่งไหหินซะที

 

H a v e   G u n   -   W i l l   T r a v e l

          คืนหนึ่ง  ก็ได้รับคำสั่งจาก บก.สิงหะ ว่า  ให้ขนย้ายกระสุน และเคลื่อนย้ายคน ไปให้หมดในวันพรุ่งนี้   พวกเราสี่สิบกว่าคนคึกคัก เก็บของ และเตรียมตัวกันแต่เช้า   และ ฮ.ก็มาเช้ากว่าทุกวัน   และจำนวนมาก  ราว ๓ - ๔ ลำ (ปรกติแค่ลำเดียว)  เทียวขนกันไม่ได้หยุด  ประมาณ บ่าย ๒ โมง  ผมก็ขึ้น ฮ. เที่ยวสุดท้าย  เป็นคนสุดท้ายจากฐานซีบรา   ประมาณ ๑๕ นาที  ฮ. ก็ลงที่ ที่ตั้งยิงใหม่  และผมก็มาถึง ฐานยิงสนับสนุน ไลอ้อน  FS   ที่บริเวณ บ้านโตน เชิงภูเทิงด้านตะวันตก   ทางด้านตะวันออกของ ทุ่งไหหิน  แล้ว

 

          ๗   กั น ย า ย น   ๒ ๕ ๑ ๔    ผ ม ไ ด้ ไ ป ถึ ง  แ ล ะ น อ น ค้ า ง ใ น ทุ่ ง ไ ห หิ น     ครับ   

 

 

 

 

H a v e   G u n   -   W i l l   T r a v e l    ๐    H a v e   G u n   -   W i l l   T r a v e l    ๐    H a v e   G u n   -   W i l l   T r a v e l

 

 

 

         
เหตุการณ์ต่อไป   . . .  ถึงแล้ว . . . ทุ่งไหหิน

เหตุการณ์ต่อไป   . . .  ถึงแล้ว . . . ทุ่งไหหิน

เหตุการณ์ต่อไป   . . .  ถึงแล้ว . . . ทุ่งไหหิน