* * *

.jpg)
.jpg)
๑๑. ดอกป๊อปปี้และแตรนอน
๑ พฤษภาคม - ๓๑ ตุลาคม ๒๕๑๕


.jpg)
ภูแก้ว และผม เข้ารับการศึกษาต่อ ให้ครบถ้วนตามที่ทางราชการกำหนด เมื่อศึกษาสำเร็จทุกประการแล้วก็ต้องกลับไปปฏิบัติภารกิจตามสัญญากับกองทัพพระราชอาณาจักรลาวให้ครบถ้วนต่อไป คือ เรามีสัญญากันว่าผมจะอยู่ในกองทัพพระราชอาณาจักรลาว มีกำหนด ๑ ปีเต็ม จากการตรวจสอบแล้ว ภูแก้ว และผมยังเหลือเวลาอีก คนละ ๘๒ วัน จึงจะครบ ๑ ปีเต็ม
๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๕
ผมเดินทางไปถึง บก.ฉก.วีพี ("สิงหะ") ซึ่ง บีเอ ๖๓๖ ได้ครบกำหนดตามแผนของ ทชล.๒ แล้ว ตั้งแต่เดือน กรกฎาคม ๒๕๑๕ ประกอบกับห้วงเวลานั้นสถานการณ์ไม่ อันตราย รุนแรง เหมือนต้นปี
ดังนั้น แสน ผบ.ฉก.วีพี จึงสั่งการให้เราทั้งสองปฏิบัติงานในกองบัญชาการฯ คือให้ ภูแก้ว ปฏิบัติงานในกองส่งกำลังบำรุง และผม ปฏิบัติงานในกองกำลังพล เรื่องการปฏิบัติงานไม่มีเรื่องตื่นเต้นที่ควรนำมาเล่าสู่กัน เพราะเราเป็นผู้น้อย หรือ นับว่า เด็กมาก ในกองบัญชาการ มีผู้ที่รับผิดชอบเหนือไปอีก ๒ - ๓ ชั้น ก่อนถึงหัวหน้ากอง บางวันก็ได้ติดตามผู้บังคับบัญชาหรือผู้ใหญ่ ไปตรวจแนวรบบ้าง หรือไปศึกษาภูมิประเทศ บ้าง
ผมได้เคยติดตามคณะฝ่ายเสนาธิการไปเมืองวังเวียง เพื่อตรวจภูมิประเทศ และเตรียมที่ตั้งสำรอง สำหรับกองบัญชาการฯ และคลังสิ่งอุปกรณ์ มีภาพถ่ายเก็บไว้ ขอนำมาอวดกันหน่อยนะครับ
วังเวียง ๒๕๑๖


สนามบินวังเวียง LS - 6


ส่วนที่เตรียมไว้สำหรับเป็น กองบัญชาการ"สิงหะ" และ คลังสิ่งอุปกรณ์




เที่ยวบิน ล่องแจ้ง - วังเวียง บรรทุกผู้อพยพจากล่องแจ้ง เที่ยวกลับ บรรทุกยุทธสัมภาระไปล่องแจ้ง




ถนนหนทางในวังเวียง
.jpg)
จะกลับล่องแจ้ง แล้วนะครับ
ธันวาคม ๒๕๑๕ - มกราคม ๒๕๑๖
สถานการณ์ไม่ตื่นเต้นเร้าใจเหมือนปีที่ผ่านมา ฝ่ายเราควบคุมสถานการณ์ได้ "สิงหะ"ไม่ต้องอพยพไปวังเวียง ภูแก้ว และผมครบกำหนด ๑ ปีเต็มใน ๓๑ มกราคม ๒๕๑๖ นี้ ผู้บังคับบัญชาท่านชักชวนให้เราอยู่ปฏิบัติงานกันต่อไป ภูแก้ว ยอมอยู่ปฏิบัติงานต่ออีก ๑ ปี ส่วนผมขณะเมื่อเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ ได้ถวายบังคมพระบรมรูป พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งประดิษฐานในโรงเรียนฯ
ขอพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อมคุ้มครองให้ปฏิบัติงานในกองทัพพระราชอาณาจักรลาวอย่างปลอดภัย
เมื่อครบกำหนด ๑ ปีแล้ว ขอกลับมาสนองพระเดชพระคุณปราบปรามอริราชศัตรูให้บ้านเกิดเมืองนอน
๓๑ มกราคม ๒๕๑๖

เศรษฐ์ พราย
X X ทวิชาติ ก้อน ภูสิน

* * * * * * * * *
.jpg)
. . . แด่ . . . ทหารหาญ และ ผู้เสียชีวิตในสมรภูมิ . . .
พระราชอาณาจักรลาว
แต่ละคน . . . มาจากถิ่นที่แตกต่าง . . . ห่างไกล . . . ใกล้กัน
แต่ละคน . . . ไม่เคยรู้จัก . . . ไม่เคยแค้นเคืองกันมาก่อน
แต่ละคน . . . ต้องจากคนอันเป็นที่รัก ด้วยความหวังว่า . . . สักวันหนึ่งจะได้กลับไปพบกัน
แต่ . . . ทุกคนได้เคยสร้างกรรมร่วมกันมา และต้องมาชดใช้กรรมกัน ณ ที่นี้
บางคน . . . ต้องเผชิญกันในบทบาทนักรบที่ต้องประหัตประหารกัน
บางคน . . . ในบทบาทสนับสนุน . . . แตกต่างกันไป
แต่ . . . ในสนามรบ . . . ทุกคนที่ตาย . . . ตายอย่างทหาร
ทหารผ่านศึก
ขอนอบน้อมคารวะ แด่ ทหารผ่านศึกเหล่านั้น
ขอท่านทั้งหลาย . . . จงเป็นสุข เป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย
จงเป็นสุข เป็นสุขเถิด อย่าได้คิดเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
ขออโหสิแก่กัน . . . ขออโหสิแก่กันเถิด
ขอจงเป็นสุข . . . สงบ . . . สู่สุคติในสัมปรายภพโน้นเทอญ . . .
.jpg)
.jpg)
.jpg)

.jpg)